ÖLDÜM - ŞİİR

öldüm

öldüm

binlerce kere öldüm bugün

bombalar altında kaldım

kavruldum parçalandım

kurşun yedim göğsümden

çok acılar çektim

can çekiştim ölmeden

nehirler aştım denizler aştım

dağlar aştım ovalar aştım

sınır kapılarından kovalandım

açtım

susuzdum

yorgundum

soğuktu

gaz yedim

bir sivrisinek gibi bataklığa gömüldüm

ölüme yürüdüm bugün

koşarak yürüdüm

bilmeden ufkun rengini

çıkınımda ölümden arta kalan kırıntılar

çıkınımda un-ufak umutlarım

pamuktan hafif

beyaz peynirin yanında

beş para etmez umutlarım

kalkamadım TV'nin karşısından bugün

bakamadım

sırtlarında bebeleriyle annemlere

gencecik annemlere

kâhin değilim iâkin

kâhin olmak gerekmezdi geleceği görmem için

'sabahtan beri içiremedim bebeme su'

derken annem

derken bacım

derken yavrum

yavrum

yavrum

oy yavrum

çocuğuna bulamamış ki su

hayata adımladığını zanneder ölüm parkurunda

çocuğunu kaçırır ölümlerden

çocuğu kucağında ölümlere

kalbi titreşirdi avuçlarında

sesi titreşirdi kalbinde

kaç kere ölebilir bir insan

kaç kere

binlerce kere öldüm bugün

binlerce kere

öldüm

öldüm

öldüm

öl-düm

öldü

öl

...........