KUDRET KÖKSAL

Bir kadın bir erkeği hayatından çıkartıyorsa, kabahat erkektedir. Bilesiniz istedim. Ve pozitif ayrımcılık değildir bu. Adildir ve gerçekçidir.

Evet... Her an daha da anlam kazanıyor herşey. Dizelerin arasında apansız çıkıverince karşına... 'Neden ters lâle' diye düşünürken; öğreniveriyorsun... Ağlayan Gelin Çiçeğinin hikayesini. Şok oluyorsun. Boynu bükük, sevdasından uzak düşenlerin, ağlayan gelinlerin, mutluluk yüzü görmemiş insanların çiçeğidir çünkü ters lâle. Sabahları boynu büküktür ters lâlenin. Ve yapraklarından damlalar dökülür toprağa. Bunun için ağlayan çiçektir o. Ağlayan gelinlerin çiçeği.. Çocuk gelinlerin... Ah canımsın... Ah yavrum...

Auschwitz'i unutma Diyarbakır'ı unutma Mamağı unutma

yine hüzün basmıştır geceyi maskesizim ey hüzün çıplağım utandırma beni

bir çakmak taşı değilim vurdukça ateş çıkarmam bir ateş böceği hiç değilim geceleri ışıldamam bir sabun köpüğü de değilim aslında sevildikçe tükenmem yok olmam dokundukça bir şiir oku ey zerafet bir şiirini oku ey şair çaksın kalbimin ateşi ışık saçsın gözlerim gecenin zindanında bir şarkı söyle ey ince ruh bitip gitsin tükensin yok olsun ayy ay gönder kalbimi bu diyardan

birden çıkıverirsiniz beklenmedik zamanlarda oysa beklemeyle geçen ömrünüz bir sıcak merhabaya hasret kavganın orta yerinde ve hayatın avucunuzdaki bir yudum suya hasret birden uzanan elleriniz birden görüveren gözleriniz birdendir gelişleriniz birdendir gidişleriniz hoşçakal bile diyemeden kavganın orta yerinde ve hayatın

NASİHAT 4 MASKE, 5 YÜZ (Bu yazı onlarca yıllık tecrübeyle yazılmıştır. Ve inanın, her cümle satır başı olsa da şiir değildir. 'Şiir' derseniz ona, gereksiz bir itibar yüklemiş olacaksınız çünkü.) En az dört maskeniz olacak şu yalan-dolan hayatta. Her biri farklı yüz, farklı karakter, farklı mimik. Yetmez... Ve gerçek yüzünüz beşinci maskeniz olacak. Şiir olacak maskelerinizden birisi. Dağlar, denizler aşacak. Uçsuz hayaller kuracak. Ferhat olacak, Şirin olacak. Zarif, narin ve ince ruhlu olacak. Aşka aşık olacak. Aşk olacak, aşk. Siyaset maskenizin yüzü asık olmalı her daim. Yoksa itibar görmez. Kof da olsa kendine güvenli, korkak da olsa cesur görünümlü, hep hatalı olsa da hata yapmaz-ahmak, kaba, düşüncesiz ve kibirli olacak. Duygu ve duygusallık onun lûgatında kesinlikle olmayacak. Olursa ‘subjektif’ diye damgalanırsınız; objektifler tarafından. Bilimci olacak; bilimden bi-haber olsa da… Filozof olacak, hiçbir şey bilmese de… Kavgacı ve saldırgan, ...

Deprem olmuş. Canlar ölmüş. Yıkıntı bizim üstümüze de çökmüş. Yüreğimiz dağlanmış. İçimiz daralmış. Bazıları var ki, 'ölenler Kürt'tür' diye sevine. Bazen cehennemde miyim diye karışır aklım. Dört yanım iblis. ALÇAKLAR

ÖLENLER ÖLÜP, 'KALANLARIN BAŞI SAĞ OLDUKÇA' BU ÖLÜMLER BİTMEZ!  Depremden kaçış yok. Ölümden de kaçış yok. Peki deprem nedeniyle ölümden kaçış olabilir mi? Gösteriş için yapılan saraylar, ihtiyaç dışı camiler, gereksiz savunma harcamaları, Kanal İstanbul vb. gibi ölü yatırımlara harcanan enerjiyi, kaynakları, parayı, depreme karşı güendirme, korunma içın harcayınız; bakın deprem ölümleri nasıl son bulacak. Ancak ve maalesef bu bir zihniyet meselesi. Ölenler ölüp, kalanların 'başı sağ oldukça' bu zihniyet değişmez.

çıkmışız anamızdan dokuz ay çilemizi vermişiz yaratmış emzirmiş beslemiş korumuş eğitmiş büyütmüş var etmiş adam mı etmiş bilmem sonra toprak olmuş apansız biz daha da büyümedeyken daha muhtaçken aslında yürümüşüz koşmuşuz düşmüşüz ardımızda anasız fi'ye ulaşmışız nasılsa şimdi bırakıp fi'yi çocuklarımıza küçülerek yok olmak zamanıdır artık ve tekrar dönmek anamızın sıcak kucağına

bazen öylesine büyütürsün ki kelimeleri hayallerini öylesine yüceltirsin ki hayat küçücük kalır yanında yaşayacak bir şey bulamazsın kısır bir döngüdür bu yalnızlığını yalnızlaştırırsın

git Kaf dağının ardı güzeldir Babil'in asma bahçeleri muhteşemdir Londra'nın sisli sokakları nereye istersen oraya git pervasız bahanelerin sırt çantanda cebinde sakil öfkelerin mundardır kinlerin farkında değildin koltuk altında iyilikle dolu kötülüklerin düşüncesizdi düşüncelerin ister bir küheylanın sırtında kanatlan ister ağzında bir aslanın acı içinde nasıl gidersen öyle git istersen kollarında bir ejderhanın ya da bir tren vagonunda yapayalnız kimsesiz kimliksiz ve renksiz dizelerini gömmeyi unutma sakın ve sakın arkana dönme dönersen dönek olacaksın dönenler çoktan döndüler çünkü sen dönmeyi bile başaramayacaksın hazımsız izahsız tarifsiz sevgisizlikleri de al git silahını sen seç bu düellonun bense silahsızlığı seçeceğim doldur tetiği çek ve git görmemek için ateşlemeni arkamı dönmüş olacağım kanattım mı diye endişelenme akan kan sana ait olmayacak bedenimin içinde devriâlem yapacak ister nezaket...

'HAYAL KIRIKLIKLARI HAYATIN YEKÜNÜDÜR' demiştim bir tarihte. Çok doğru söylemişim. Darbelerin nereden, ne zaman, nasıl ve kimlerden geleceği hiç belli olmaz. Ve genelde hiç tahmin etmediğiniz yerlerden, zamanlarda, biçimlerde ve kişilerden gelir. Hayallerinizi bir balon gibi şişirip durmayın. Bir gün un-ufak olabilecekleri ihtimalini gözden uzak tutmayın. Tutmayın ki, bu vahim durum gerçekleşirse siz de vahim bir duruma düşmeyin. Ayakta kalın, yıkılmayın. Bakın, önüm-arkam, sağım-solum, üstüm-altım yıkık hayallerle dolu. Politikada, işde, aşda, aşkta, orda-burda, her yerde. Ama yıkıldım mı bunca sene? Dimdik ayaktayım. Kırık hayallerimin üstünde yükselerek, dimdik. Ders olsun.

Yakmışım gemileri. İçinde biz ve ben. Sadece bir tekneyi bırakmışım limanda, yolcularını aydınlık yarınlara ulaştırması için.

Aptala 'aptal' desen ne olur? Kendi aptallığının farkında olmadıktan sonra. O 'aptal'ı, 'abdal' olarak anlayacaktır.

Farkhunday'ı taşlamışlar çiğneyip, yakmışlar bunu yapanlar insansa eğer beni insanlıktan azade edin hayvan olarak yaşamak istiyorum

ve şimdi de süzülmek istiyorum odamın açık penceresinden alıp başımı uzaklaşmak sabahın alaca karanlığına kadar

Neden paylaştım bilemem.  Belki 'kayıt altında kalsın' diyedir.  Çok eskilerden ----------------------------------------- ben her gece hücrem sarhoş bir sessizliğe gömük aklımda danseden uçarı düşünceler henüz debelenip dururken ranzamda üçünde kapkara bir kız beşinde sapsarı bir diğeri yedisinde bir delikanlı oluveririm ve ben her gece henüz direnip dururken uykuya kalbimde çocuksu bir heyecan ne yaşım bilirim ne karım ne mahpusluğum körebe oynarım saklambaç e vcilik köşe kapmaca ve ben her gece çağırınca sıcak kucağına beni uyku yanıbaşımda çocuklarım Ezgi Özlem Köksal ve diğerleri öylesine özgür öylesine mutlu süzülüp demir parmaklıklardan alır başımı uzaklaşırım sabahın alaca karanlığına kadar

Daha 'ben' olmayı becerememişiz, karakterimizi şekillendirememişiz, kim ne derse peşisıra sürüklenmişiz; bırak 'sen'i, 'siz' olmaya kalkışıyoruz. Burnumuz da maaşallah, bir uzun, bir uzun. Tıpkı dilimiz gibi. Haydi ordan!

Nezakete alışık değiliz pirim. Zerafete alışık değiliz. İyiliğe, inceliğe, güzelliğe... Dostça gülümsemelere, dostça sarılmalara, dostça endişelenmelere... Ve bütün bu en insani değerlere, kadın ya da erkek olalım, aşkla bağlı olmaya alışık değiliz. Alışmamız çok zaman alacak belli ki.