KUDRET KÖKSAL

Bugün yine okudum Okudum Okudum Koca bir kitapla cebelleştim Koca bir gün Ve koca bir insan tanıdım Bozkır çiçeği Aleksandros Panagulis 'Bır İnsan' Sonra aldım kağıdı kalemi Bir kaç dize basit Bir kaç dize mütevazi Oriana sizin için Sizin için Aleko Heyy be canlarım Bugün yine coştum Coştum Coştum Kasım 1982 - Mamak

SENİ 15 YAŞIMDAYMIŞIM GİBİ ÖZLEMİŞİM BİRAZ UTANGAÇ BİRAZ TEDİRGİN

İNSAN GÖRÜNÜMLÜ İBLİSLER KUŞATMIŞ HAYATLARIMIZI. İNSAN GÖRÜNÜMÜNDE BİLE DEĞİLLER ÇOĞU KEZ. SANILMASIN Kİ SEBEP SADECE CEHALETTİR. DEĞİL... SEBEP POLİTİKTİR.. İDEOLOJİKTİR... VE DAHİ TEOLOJİKTİR.

Gecenin bu saatinde, günün manâ ve önemine binaen bir belge paylaşayım sizlerle. 12 Eylül faşist diktatörlüğünün faşist diktatörü KENAN EVREN tarafından babam OSMAN KÖKSAL'a yazılan mektuplardır söz konusu olan. KENAN EVREN babamın sınıf arkadaşı olmasına rağmen (38 Harp Akademisi mezunları), hiç de güvenilir olmaması, hımbıl ve yalancı olması nedeniyle, 1960 ihtilali organizasyonu içine alınmamıştır. Kendisinin bundan bir yıl kadar sonra babama gönderdiği mektuplardan birisini paylaşıyorum sizlerle. Bu mektuplar UĞUR MUMCU tarafından ve aile iznimizle 'İNKİLÂP MEKTUPLARI' adıyla kitap olarak yayınlanmıştır. Belki daha sonra diğer mektupları da paylaşırım. Mektupları orijinallerinden fotoğrafladım. Babam şöyle derdi: "Kendisi emekliliğini istemişken, emekli etmeliydik bu adamı. Etmedik." Sevgiyle "BİZ HANGİ RÜTBEYE GELDİYSEK, O RÜTBE KIYMETİNİ KAYBETTİ"

GEÇMİŞ Kİ GEÇMEMİŞTİR  VE GEÇMEYECEKTİR  ACILAR VAR OLDUKÇA

İlhan'ı götürdüler Sürükleyerek cesedini Postallarıyla ezdiler Kanlı ölü bedenini

Sevgili Yaşar Üstün dostum, geçen yıl paylaştığım bu kısa oyküyü yeniden paylaşmış. Teşekkür ederim. Aklıma karpuz kabuğu düşürdü. Ben de yeniden paylaşıyorum. Sevgiyle... ----------------------------------------------------------------- Askeri-faşist cuntanın iktidara el koyuşunun bilmem kaçıncı yıl dönümünde, ben de, o günleri hatırlatan bir küçük öykü aktarmak istedim. BABA "ahh yıldızlar sönüyor birer birer bense dönenip duruyorum çakıldığım bu hücrede" Gardiyanın adımı anons eden sesini duyduğumda, ranzanın kenarına tünemiş, cesur röportajcı Oriana Fallaci'nin bir romanını okuyordum. Tünemiştim çünkü, uzanmak (uzun oturmak) ve üst ranzayı kullanmak, uyku saatleri dışında yasaktı. Yasak olmasa bile, tuvalet bölmesi dışında 1.80'e 1.80 boyutlarındaki, idarece koğuş olduğu iddia edilen, yerin altındaki bu hücrelerde yaşamak zorunda bırakılan genellikle dört, zaman zaman da beş, altı ve hatta yedi siyasiden birinin ranzaya uzanması halinde, zaten 7...

GEÇMİŞİ ANLAMAYAN  GELECEĞE YÖN VEREMEZ

atmışız iki duble meyhanesinde Hasbi'nin anmışız gelmişimizi geçmişimizi nerelerdeydik biz şimdi nerelerdeyiz nerede olabiliriz bundan sonra Seyhun'um kaldırmış kadehi Hasan'ım ve Mustafa'm ben kaldırmışım şerefe hayat yoldaşlığımızın sonbaharında

KAHROLSUN 12 EYLÜL'CÜ ZİHNİYETLER 12 Eylül faşist darbesinin bilmem kaçıncı yıl dönümü. 12 Eylül cuntacılarının en baba işkencehanelerinden biri olan Mamak Askeri Ceza ve Tutukevi, Hüseyin Gazi dağı'na cephelidir. O Hüseyin Gazi ki, Mamak tutsakları için, tutsaklığın ve geçilmezliğin simgesi olmuştur. Şimdi dönelim o yıllara. Hüseyin Gazi'yi anlatalım sığ dizelerimizle. Yıl 1982...  YIKIL BRE HÜSEYİN GAZİ BU HASRET BİTSİN  Şu gördüğün Hüseyin Gazi dağıdır Heybeti yedi düvel dillere destan Ardında tekmil mor menevşeler vardır Berisi tekmil kan Şu gördüğün Hüseyin Gazi dağıdır Nam-ı diğer belâlı Bir yanı bekçindir, bir yanı muradın Hasretler dağlar bağrını Şu gördüğün Hüseyin Gazi dağıdır Şu çorak topraklar, şu dikenler, şu otlar Bir tohum atsan, bir çiçek diksen Gün akşam olmaz solar Şu gördüğün Hüseyin Gazi dağıdır İt ürümez, kervan geçmez Sırat köprüsü geçit verir de Hüseyin Gazi vermez Şu gördüğün Hüseyin Gazi...

bir gün geliverirsiniz ansızın gülücüklerinizle dudaklarınızda bütün sevinçlerinizle ve ansızın gidiverirsiniz gözyaşı bırakarak geride hasret bırakarak kırık bir kalp acılar içinde ne olur gelmeyin artık gelmeyin gelmeyin gitmek için gelmeyin

SON SÖZLERİNİ BAŞTA SÖYLEMEYECEKSİN

yazmak istiyorum ellerim bileklerimden kesilmeden konuşmak istiyorum ve bağırmak kökünden kopartılmadan dilim doldurmak istiyorum kalbimi tıkabasa doldurmak ciğerimden sökulüp alınmadan aydınlatmak istiyorum bütün karanlıkları eyy kara hegemonik beynimin pimi çekilmeden ahh ozanım bende yoruldum hayat ben de usandım oltadaki bir balık gibi debelenip durmaktan

güleç bir bebecikti ışığı ilk gördüğünde çocuk olarak yaşadı yıllarca pek ama pek şirin mutlu muydu mutsuz mu bilmem ama çocuktu öldüğünde ne ayrımcılık bildi ne ırkçılık ne savas destekledi ne silahı sevdi kini bile oğrenemedi yavrum ne aldatmak ne arkadan vurmak anlayamadı namussuzluğu bile bebek olarak geldi dünyaya çocuk olarak yaşadı çocuk olarak öldü terk-i diyar ettiğinde daha çok küçüktü elliüç yaşındaydı sadece Ayten'im

yazmak istiyorum inadına inadına yazmak 'inadına yaşamaksa' eğer inadına yaşarken yazmak

İ N S A F TAM ONYEDİBİN KİŞİDİR İNFAZ EDİLİP KAYBOLAN

kalbim Cumartesi bugün kalbim annem kalbim Talat kalbim Zeki

bu kalem kırıcılar bilmiyorlar mı ki kalem yine yazacak bedenlerimizde bir dirhem mecal kalmasa bile

Alın kardeşim bütün yerel yöneticileri... Atayın valilerinizi... Osmanlı'da böyle yapmıyor muydu? Böylece takkeniz düşer de, belki kelinizi de görür herkes. Gerçi Osmanlı valileri çoktan tarih oldu ya. Peki ama yönettikleri beldeler... 24.000.000.m2 değil miydi? Ne oldu?

BİR İNSAN VAHŞETİNİN GERÇEK HİKÂYESİDİR 6-7 EYLÜL İNSANIN İNSANA TAHAKKÜMÜNÜN