> SİKTİREDİN AŞKLARI SEVDALARI - 1 - YAZI

Kolçağı bile değilseniz bir sandalyenin (gerçi bunu bilseniz, belki isyan ederdiniz) üretemezsiniz hayatı. Kırmazsanız yapışık olduğunuz o köhne sandalyeyi; hissetmeniz mümkün değildir aşkı, aşkla dolu sevdaları. Bilirim ki, heybenizde nevaleniz olmamıştır hiç. Çünkü size ait bir heybeniz de olmamıştır. Fasit bir daireden ibarettir sahip olduklarınız sadece. Sallanırsınız bazen. Git-gel’lerle avutursunuz kendinizi seyrekçe. Bir hamster gibi döner de dönersiniz ya ömür boyu, döndüğünüz yerde göçüp gidersiniz nihayetinde. Mahfınızın farkında bile olmadan… Yitirdiklerinizin… Kendinizle birlikte mahvettiklerinizin… Hayatın her alanında yapışıp kaldığınız, kaliteli tutkalla bağlı olmaktan mutlu olduğunuz, kurtulmak istemediğiniz, isteseniz bile çabaya değer bulmadığınız, beyinlerinizi, kalplerinizi, aşklarınızı bile teslim almış olan, öpüşlerinize kilit takmış olan gardiyanlarınıza olan alışkanlığınızdır çünkü aşk zannettikleriniz.

Hiç içinizde çiçekler açmaz mı sizin? Hiç gerçek kahkahalarınızla inletmez misiniz mi hayatı? Hiç güvenle boyadığınız kıskançlıklarınızı kıskandırmaz mısınız? Nezaketle, incelikle, zerafetle sevip, sevişemez misiniz? Solmak üzere olan hayallerinizi ölüme mi terkedersiniz; sulamak yerine? Gerçek aşka kucak açmayı denemek varken, yalan ithamlarınızda mı boğulursunuz? Biraz hoyratça olsa da, açıp beyninizi, kıvrımlarında dans etmez misiniz hiç? Misiniz… Olmamışsa eğer, olmuyorsa eğer, bütün bunlar namussuz olduğunuz için değildir elbet. Kolçağı olduğunuz içindir sandalyenin. Çünkü ağacı size ait değildir, marangozu siz değilsiniz, boyacısı siz değilsiniz, ve siz değilsiniz kullananı kolçağın, kalplerinizin ve beyinlerinizin.

STATÜKO’dur idareciniz.