> BİN YILDIR AYAKTA - ŞİİR

ne azrailin dokunuşları
ne reddedişleri hayatın
korkutmadı korkularını
kölesiyken uçsuz sevdaların
oysa hiç esir düşmedi
avuç içi sevgilere
öldü ha öldürüldü ölümlerde
yedi dakikada nefesi tükenirken sevdiğinin
yetmiş yıl geçip gitti de ömründen
bildi çaresizliği
düştü
ölmedi yaşamlarda
ölemedi
korkmadı bacaya tüneyen kara kuşlardan
korkmadı
köşe başlarındaki fil kulaklardan
hizalanırken namlular
gez göz arpacık
korkmadı nişan alan bakışlardan
hep ardındaydı melun ayak izleri
gördü de durdu bazen
menzilindeydi kurşunun
hangi kurşun öldürebildi hangi
ölümlü bedenini
hangi manyeto yok edebildi
ölümsüz hayallerini
hangi askı asabildi tersten
Nastradamus olamadı belki
çıkardı çıkmazdı öngörüleri
çokça yersizdi
ölüm kehanetleri
aldanırdı
ölmezdi
düşerdi
ölmezdi
heyt be
bu adam
bin yıldır ayakta
niçin korksun ki ölümlüden
niçin korksun ki sizden
bre zavallı âdemoğulları
sizin gibi zalimlerden
zalimlerin zulmünden

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KANDIRA'LI BİR ÇİNGEN - MUSTAFA KANDIRALI - YAZI

MİLİTARİZM, ASKERİ DARBELER, DEVRİMLER - YAZI - SİYASİ

MOMMY MOMMY - YAZI

> BABAYIM BEN - ŞİİR

DAHA 13 KERE İNTİHAR EDEBİLİRSİN - YAZI

HAY BEN BÖYLE TOPLUMUN - KISA YAZI

BİR YALAN TAKTİK - İYİ POLİS - YAZI - POLİTİK