SAYFALAR 36'YA DÖNERKEN - YAZI

Açık, apaçık olsak da, ya da öyle olmaya çalışsak da, pek çok gizemi vardır hayatlarımızın.

Bir sır olarak içimizde gömülü kalan.

Ve belki de ebediyete kadar bizimle gömülü kalacak olan...

'Çevir' dersin sayfayı, ‘Defteri kapat. Kapat'.

'Yeter bu kadar artık'.

Aşklar yeter… Sevdalar yeter… Duygular yeter… Düşünmeler yeter…

Tam kapatacaksın...

Birisi çıkıverir sayfalar arasından, kapatmak bir yana, geriye doğru çevirmeye başlar sayfalarını defterin.

İraden dışında hem de.

43-39-36...

Önce şaşırırsın.

Anlayamazsın.

Bunca yaşanmışlıklar…

Sanki tepetaklak oluverir hayatın.

Mümkünsüz gibi görünür önce.

Ama mümkündür.

Pek çok neden ararsın altında.

Pek çok maddi-kasti neden.

Bulamazsın.

Tedirgin olursun, bir çocuk gibi.

Oysa sadece duygulardır sana sunulan.

Aşklardır...

Beklentisiz, çıkarsız, sade aşklar.

Korkuların, tedirginliklerin ve ikirciklikleri kalbinin sona erer bir süre sonra.

Eleştirdiğin konular, korktuğun belki…

Yok olup gider.

Senin hayatına da bir mühür gibi yapıştığını görürsün.

Algılayamazsın.

Değer yargıların değişir, kağıtlardan hayata sıçrar yazdıkların.

Gerçeklerin denklemini çözmeyi kolayca başaramazsın.

Algın körelivermiştir sanki.

Gözlerin hayata baksa da yeniden.

Sen ki gerçekler adına düşünmüş, gerçekler adına davranmış, gerçekler adına yazmışsındır sürekli.

İçinde taşıdığın, kalbinde biriktirdiğin ne varsa alıkonulmuştur bir anda.

Tutsak olmuştur.

Sevdaların, aşkların, duyguların, düşüncelerin, inançların, inançsızlıkların...

Ah bir yanda değerlerin...

Seni sen yapan değerlerin.

Apansız çöp oluveren değerlerin.

Öte yanda sana absurb gibi görünen gerçekliği hayatın.

Seni uçuran, seni mutlandıran, seni sevinçlere, umutlara ve acılara boğan...

Yine de bir sır gibi kalbinde taşırsın.

Yaşananları, yaşanılanları, yaşanacakları…

Sayfalar 36'ya dönerken.