ABANDONE - YAZI

Sanırım 5-6 saat kadar oldu. Görüntüsü halâ gözlerimin önünde. Zihnimin taa derinlerinde... Abandoneyim halâ. Tünel yolundan Sarıyer'e doğru gidiyorum. Yayaların giremediği bir yol olduğu için araçlar nispeten hızlı seyrediyorlar. Aniden karşıma sırt üstü yatan, dört bacağıyla tepinircesine can çekişen bir kedi yavrusu çıkıyor. Refleks olarak gözlerimi sıkıca kapatıyorum ve üstünden geçmemek için gayrı nizami olarak ve ani şekilde direksiyonu sağa kırıyorum. Güçlükle açtığım gözlerimle dikiz aynasından arkayı süzüyorum. Kimbilir kaç araç geçti kediciğin üstünden? Arkadaki araçlar uzunlarıyla ikaz ediyorlar; el-kol hareketleri yapıyorlar. Neyse ki bir kazaya mahal vermiyorum. Tansıral adalet bu mudur dostlar? Tanrısal eşitlik bu mu? Tanrısal merhamet bu mu? Ya Tanrısal vicdan? Bu mu? Ölüm bu elbet. Hepimize emrolmuş. Hayatın kanunu. Ölüm olmasa yaşam olmazdı. Peki ama böyle acılar içinde, böyle debelenerek, böyle can çekişerek olması mı gerekiyordu mutlaka? Bu mudur tanrısal kader denilen şey? Hele şu masum hayvanların. Ve dahi masum çocukların. KAHRETSİN!

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KANDIRA'LI BİR ÇİNGEN - MUSTAFA KANDIRALI - YAZI

MİLİTARİZM, ASKERİ DARBELER, DEVRİMLER - YAZI - SİYASİ

MOMMY MOMMY - YAZI

> BABAYIM BEN - ŞİİR

DAHA 13 KERE İNTİHAR EDEBİLİRSİN - YAZI

HAY BEN BÖYLE TOPLUMUN - KISA YAZI

BİR YALAN TAKTİK - İYİ POLİS - YAZI - POLİTİK