> YALNIZLIĞINI GÖRDÜM - ŞİİR

yalnızlığını gördüm

zayıflamışsın

bir çiçek vardı elinde

kuru ve solgun

akmıştı makyajın

gözyaşlarının izi yanaklarında

seni hiç böyle görmedim

soluk

bakımsız

canı cansız

yalnızlığını gördüm

ağzına hapsettiğin çığlığın

kalbine gömdüğün aşkın

çaresiz tılsımın

etkisiz büyülerin

kararmıştı ışığın

ağlama güzel kadın ağlama

ebedidir insanoğlunun yalnızlığı

altıdır toprağın nihayette

alacaksın yalnızlığını

aynaya bakacaksın

saçlarını toplayacaksın

yüzünü yıkacaksın

bir demli kahve yapacaksın

yalnızlığınla yalnız

sohbeti yalnızlığınla yapacaksın

bekleme

yoktur vefası insanın

kahveninse kırk yıl hatırı vardır

yalnızlığını gördüm

gövdenin dışında çırpınırken

ağlama kadın ağlama

genetiktir yalnızlık

tanrının dna'sından geçmiştir insana

ve sonra

insandan insana

yalnızlığını gördüm ah bugün

şaşırmadım

Ama nasıl üzüldüm

kendi yalnızlığımı hatırladım