> BABA - ŞİİR - 1982

Tam 35 yıl olmuş.
Dile kolay...
35 yıl!..
1 Kasım 1982'de ölmüş;
ben de aynı gün, aşağıdaki satırlarda dile getirmişim duygularımı.
İyice solmuş-sararmış, hatta liğme liğme olmuş bir defterin sayfaları arasından bulup çıkarttım onu.
Şiir olduğu iddiasıyla değil ama, samimiyetinden şüphem olmadığı için paylaşıyorum.

Seni unutamam baba

Unutamam...
Yüreğini bıraktın bir ölüm deryasında
Yüreğini...
Sevdanın mihenk taşında.
Yılları nasıl da kovaladık baba
Sağnak gibi kan-ter içinde.
Varımız yoğumuz sadece erdemdi
Yüreklerimiz acılar içinde.
Seni unutamam baba
Unutamam...
Belki o kara şeytan değilim artık
Belki yolu yarılamışım bile çoktan
Ama hala baba
Yüreğim çocuk yüreciği gibi
Koskocaman baba
Koskocaman....
Ahh yıldızlar sönüyor birer birer
Bense dönenip duruyorum çakıldığım bu hücrede
Bilmemki nerede arasam, nerede bulsam seni
Haykırsam duyar mısın baba
Ağlasam okşar mısın?
Gecikmiş bir oğul öpücüğü
Kondursam yanaklarına baba
Kondursam...
Seni kucaklıyorum baba
Bir dünya dolusu açıp kollarımı
Ak güvercinler yolluyorum
Kıpkızıl karanfiller...
Ve yaşamaktanda önemlisi
Erdemse eğer
Bayrağı ben devralıyorum.
Güneşim ne çok ışıyacak şimdi.
Elveda baba
Elveda.
Babacığım...


1 Kasım 1982 - Mamak Askeri Ceza ve Tutukevi
A Blok - Tecrit 3 - Arka 7 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KANDIRA'LI BİR ÇİNGEN - MUSTAFA KANDIRALI - YAZI

MİLİTARİZM, ASKERİ DARBELER, DEVRİMLER - YAZI - SİYASİ

MOMMY MOMMY - YAZI

> BABAYIM BEN - ŞİİR

DAHA 13 KERE İNTİHAR EDEBİLİRSİN - YAZI

HAY BEN BÖYLE TOPLUMUN - KISA YAZI

BİR YALAN TAKTİK - İYİ POLİS - YAZI - POLİTİK