KUDRET KÖKSAL

  Gözlerimden akan senin gözyaşlarındır.

Anlamı olan anlamların tümünü yitirdik. Şimdi pek çok anlamsız anlamlarımız var artık.

müebbete savunmam yoktur beni gözlerinde hapset

Adam hemşire sevgilisinin aracının fren hidroliğine şeker döküyor. Hemşire, aracının frenleri tutmayınca kaza yapıyor ve ağır yaralanıyor. Bu ne gaddarlıktır böyle.  Anası değil, kendisi orospu pezevengin. İSTANBUL SÖZLEŞMESİ NERDE?

İçindeki yay bırakmadan okunu... İyi düşün. Çünkü o ok yaralamadan birilerini... Ya da öldürmeden... Önce senin gövdeni delip geçecek. Kin ve nefret, öncelikle senin düşmanındır.

Önce sevindirir gibi yapar hayat. Sonra darbeleri ardı ardına indirir. Hiçbir sevinç ilanihaye devam etmez. Çocuklarının varlığı dışında.

Hayattan bu kadar uzak... Gençliğe bu kadar yabancı... Sorunlara bu denli uzak... Şiddete bu kadar sevdalı...

 

  Kudret Köksal: Zindanda ve ölüme böylesine yakınken doğum,Hikâyeler Kitabın son bölümünde yer alan Yenilgi isimli öyküyü Gazetemde ayrı olarak yayınlayacağım. Yenilgi öyküsünü görünce kitabı sondan başa okudum.       Kitap İzan yayıncılıktan basılıp dağıtıma verildi.       Kitap için yazılacak çok şey var ben yazar konuşsun istedim ve sözü Birkaç söz başlığıyla Kudret Köksal’a bıraktım.       BİRKAÇ SÖZ   Yazmak bir düşünme biçimidir bence. Doğaldır ki her insan, her an düşünür. Bazıları ise yazar. Düşüncelerini kâğıtlara aktarır; yazarken düşünür. Yazmak, düşünceyi derinleştirmenin de bir yoludur sanki. Ben bu grupta mıyım bilmem. Çocukluğumdan beri yazmak, sanırım en önemli tutkumdur. Daha ortaokul çağlarında başlayan önce kalem-kâğıt ve sonra daktilo sevdam, hiç sona ermedi. Sonraları sevgili daktilolarıma güvenlik güçleri el koysalar da zaten ve ister istemez bilgisayar klavyesine dönüştü bu sevda zaman içinde. Ve sonraları te...

ben hiç gitmedim ki siz değil miydiniz çıkıp giden hayatımdan ya ölüp terkettiniz hep cesurdunuz ya terkedip öldünüz hep korkaktınız

Önce sevindirir gibi yapar hayat. Sonra darbeleri ardı ardına indirir. Hiçbir sevinç ilanihaye devam etmez. Çocuklarının varlığı dışında.

16 EKİM 2021cumartesi BA-HAR cafe bar yazar ve kitabı okurla buluşturma şenliğimiz var...

  Ne kötü bir duygudur. Kendisini bir şey sanıp, kibirden kasım kasım kasılırken, kimsenin sana yüz vermemesi, sallamaması.

  Hasan Balci 23d    ·  Sosyal Medya, Blog gibi mecraların dışında bu yazdıkların bir kitap olsun deyip başının etini yemiştik. Kudret Köksal "Kudret abi" Kaleme aldı Zindanda ve ölüme böylesine yakınken Doğum Hikayeler. Bana göre ;öykü tadında bir tarih yazımı... okuma önerimdir. kitap İZAN KİTAP YAYINCILIK YAZARLARI 'tan yayımlandı..

Biz sizi sevebilseydik, kalbimizi ayaklarınızın altına sererdik.

Nasıl öldüğünü bilenler, hayat tarzını, cinsel tercihini sevmeseler bile saygı duydular. Yıllarca süren inzivadan sonra, en sevdiği yerde, hayranlarının karşısında ve aşkla bağlı olduğu işi yaparken...  Sahnede ve elinde mikrofonla... Bir ölüm biçimine de imrenilebilir mi?

 Kılıçdaroğlu ilk defa ezber mi bozuyor ne?

arıyorum aramasına buluyorum bulmasına buldukça yeniden yeniden arıyorum (Tülsü'nün içimdeki izdüşümü)

bu topraklarda doğdum  bu topraklarda okula gittim  bu topraklarda serpildim   geliştim  büyüdüm  bu topraklarda evlendim  çocuklarım oldu  üç ay parçası  üç kız  bu topraklarda çalıştım  çabaladım  ürettim  mutlu oldum  güldüm bu topraklarda  bu topraklarda işsiz kaldım  evsiz kaldım  aş'sız kaldım  ağladım  mutsuz oldum bu topraklarda  bu topraklarda düşünmeyi öğrendim  ve düşüncemi gizlemeyi  ve korkmayı   ve saklanmayı   ve kaçmayı  zindanlarını öğrendim bu taprakların  hücrelerini  İşkencelerini  çocuklarım öldürüldü  dostlarım öldürüldü  ben öldürüldüm  bombalar atıldı topraklarıma  insanlarım silahlarla tarandı  kan akıtıldı   kanım akıtıldı  topraklarım kanla sulandı  idamlar gördüm bu topraklarda idamlar  boynum sızım sızım sızladı  ve şafağın doğuşunu sonra  akşamın batı...

sabah zaten olacak lâkin kalplerinize doğmazsa gün ışığı beyinleriniz de karanlıktan kurtulamayacak sabahlara açmaktan korkmayın korkmayın kilitli kalp kapılarınızı

çocukluğum da gitti çocukluğum bitti mahalle arkadaşım Cahit'im öldü

Her canlının bir güzel yüzü, bir de çirkin yüzü vardır. Duygularında değişimi göze alamıyorsan, uğur böceğinin altına bakmayacaksın.

Gidebilmek için önce gelmek gerekiyor.

Sanırım 5-6 saat kadar oldu. Görüntüsü halâ gözlerimin önünde. Zihnimin taa derinlerinde... Abandoneyim halâ. Tünel yolundan Sarıyer'e doğru gidiyorum. Yayaların giremediği bir yol olduğu için araçlar nispeten hızlı seyrediyorlar. Aniden karşıma sırt üstü yatan, dört bacağıyla tepinircesine can çekişen bir kedi yavrusu çıkıyor. Refleks olarak gözlerimi sıkıca kapatıyorum ve üstünden geçmemek için gayrı nizami olarak ve ani şekilde direksiyonu sağa kırıyorum. Güçlükle açtığım gözlerimle dikiz aynasından arkayı süzüyorum. Kimbilir kaç araç geçti kediciğin üstünden? Arkadaki araçlar uzunlarıyla ikaz ediyorlar; el-kol hareketleri yapıyorlar. Neyse ki bir kazaya mahal vermiyorum. Tansıral adalet bu mudur dostlar? Tanrısal eşitlik bu mu? Tanrısal merhamet bu mu? Ya Tanrısal vicdan? Bu mu? Ölüm bu elbet. Hepimize emrolmuş. Hayatın kanunu. Ölüm olmasa yaşam olmazdı. Peki ama böyle acılar içinde, böyle debelenerek, böyle can çekişerek olması mı gerekiyordu mutlaka? Bu mudur tanrısal k...

https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.nadirkitap.com%2Fzindanda-ve-olume-boylesine-yakinken-dogum-hikayeleri-kudret-koksal-kitap24594519.html%3Ffbclid%3DIwAR3K53PSRyfdgB8w8fKVuF8ho1at3WgOaWxG26S6awWCeRZZgdGayhJXB3A&h=AT0uuVDquIk9qSDXSgtuW8_jaqApjib7q17mT4Wlv7FAG-DLYWUbVKRfZiT1ZegAHZvi-HQNykFzlUBiOnZ6rbhQXPNw908Y8jo_zZQfFyMpa_U4Nncc65Cj-QgC3Ofkwmk&__tn__=-UK-R&c[0]=AT2-y4VqhyAkaQhvpx3SWQRGOWaksBqkK5IuLEP-5m0N4hbSkWJBqIfiWhlR4GH8STWhkji6ndrkmd5APjWIjJsk_YYp8Uk-hSHbBssdTUbD67pypRR1xkzX1GpW3ddvvESpDG1xgKQJR7VVlhg_sgWwGmfSZmk0mBILBw

Şimdi ölürsem olmaz. Kitabın okunduğunu görmeliyim. Ki ikincisi, üçüncüsü, dördüncüsü, beşincisi, altıncısı, yedincisi, sekizincisi gelsin.

Çocuk denebilecek yaşlarımızda Ruhi Su dinlerdik. Dinlerdik de... Gladyatör olurduk kılıçsız.

Ne denir? Tüneğiniz olmuş korku.

Neden üye olduğumu bilmediğim, ama üyesi olduğum, fakat pek çoğu ne idüğü belirsiz yüzlerce grup var. Davet ediyorlar, adlarına ve sayfalarına şöylece bir bakıp kabul ya da red ediyorum. Kitapla ilgili olanlara ve bazılarına, kitabımın indirimli linkini gönderiyorum. Ki okuyucu 'indirimden yararlanabilsin' diye. Ve bazı pervasız-ulu moderatörler bunu reddediyorlar. Bre aklı kitap dışında her şeye erenler... Kitap bu kitap... Salatalık değil. Seks oyuncağı değil. Dağıtılması, dağıtılması ve hatta bedava dağıtılması gereken bir nesne. Kültürel gelişim için vazgeçilmez. Hele ki bizim ülkemizde. Ama bellli ki bu moderatörler ülkemizdeki kitap karşıtı çoğunluğun içinde yer alıyorlar. 'Kitap' deyince tüyleri diken diken olanlardan. Ah sizleri de tarihe gömeceğiz bir gün. Mutlaka gömeceğiz. Kitapla aydınlanacağız mutlaka bir gün. Ve sizleri de aydınlatacağız. Kitap tanıtımını geri çeviren, şu sözde ve özgür sanat-edebiyat sitelerini de açık etmek dışında elimden bir şey gelm...

ilişmişim gönlümün kuytu köşesine ağlamakta bulutlar gökyüzünde feryat figan sağnak sağnak ötemde kanatları kırık bir martı dua etsem ölmesi için inanmıyorum hiç bir duaya geçiştiriyorum temennilerle ah n'olur debelenmesin acıyla beyaz değil kırmızı rakı içiyorum çaykoliğim ben kafam dumanlı bir görunüp bir kaybolan transit yolcularını bekliyorum Boğaz'ın bir sevgiliyi bekler gibi yunusları bekliyorum gözlerimde bulutların gözyaşları görünmeden ağlamaklarım duyulmadan ağlıyorum sesini özlemişim yarim çok özlemişim 20.09.2019

Bir değerli dostumun, Nurcan Uçar'ın kitabım (Zindanda.... Ve olüme bu kadar yakınken... DOĞUM) hakkindaki eleştirileri-düşünceleri. Paylaşıyorum. Kitabını imzalarken yerden yere vurursun artık diyen sevgili Kudret; kitabı okuduktan sonra seni yerden göğe vuruyorum. Kitap çıkarman için ısrarım bundandı zaten. Bir kitap bu kadar mı içine çeker insanı? Ve yaşayanla yaşatır. ( Övgüde bulunmuyorum, bulunmam bilirsin.) Yaşadıklarını ben de okurken yaşadım. İşte dilin ve anlatımın önemi ve gücü burada. Okuyucutu kitabın içine çekmek ve ona da yaşatmak her şeyi. Konuşma(söyleşi) tadında, sorularla yargıya götürürken " ben olsaydım ne yapardım?" dedirten bir dil. Kendinizi sayfalar arasında bulup yaşamaya başlıyorsunuz. Dayak da yedim, işkence de gördüm, küfür de ettim. Kinlendim, öfkelendim, hırslandım. Bazen Kudret oldum, bazen Kara, bazen de Memet. Vücudum titredi, kasıldım, çoğu yerde çaresiz kaldım, heyecanlandım; maydanozu ve yeşili bir daha sevdim. Ama insan olmanın, insa...

İade-i itibar diyerek girelim söze. Ve kastımız nedir kısaca açıklamaya çalışalım. Bilirsiniz... 18 yaşından küçüklerin imzalarının hiç bir kıymet-i harbiyesi, yani hukuki bir dayanağı, geçerliliği yoktur. İtibarı yoktur kısaca. 16 yaşlarindan itibaren hukümsüz bir imzam benim de vardı elbet. 18 yaşlarından sonra ise uzunca bir zaman diliminde, bizzat kendimiz, kendi irademizle 'itibardan düşürdük' imzalarımızı sanırım; hükümsüz kıldık. Bırakın imzayı, yazılarımızı bile gözlerden uzak yazar, muhatabı okuyunca yakar, imha ederdik. Bazen şifreli de yazdığımız olurdu tabii. Ve hatta bazen limonlu suyla yazardık ki, görunmez olsunlar, muhatapları dışında okunamasınlar. O koşullarda imza kullanmak ise, kendimizi ateşe atmaktan farksızdı ve bu nedenle imza yasağı kendimize koyduğumuz yasaklardan birisiydi Yani o dönemlerde de imzamızın bir itibari olmadı-olamadı maalesef. Daha sonralari ise, yaklaşık 20 yil boyunca ne bankalar, ne devlet katı- kurumları, ne nüfüs idareleri, ne ş...

  al kalbimi koyuyorum avuçlarına duygularımı şiirleştiren odur

Zaman zaman, kimi küçük güzellikler girer hayatımıza. Bizi gülümsetir, bizi rahatlatır, bizi mutlandırır. Hayat denilen bu stres döngüsünün içinden alır, bulutlara uçurur. Ta ki insanoğlunun müzmin zavallılıkları, sinsi darbesini vurana kadar. Ve maalesef,  bu huzur dolu süreç çok kısadır çoğu zaman. İnsan, huzur dolu ilişkilerin yabancıdır çünkü.

Kitabın tuvalet kağıdından ucuz olduğu bir coğrafyada yaşıyoruz. Tuvalet kağıdı 'yok' satıyor. Kitabın ise okuru-alıcısı yok.

beynimi kemiriyor bir ölüm sessizliği müzmin bir ur gibi kömür karası usumda nerde ey sevinçlerimin o şen kahkahaları şimdi nerde 1981'lerden - Mamak Askeri Ceza ve Tutukevi

 

onlar asar Eren çoğalır

                                                                  öyle bir aşktır ki zamana sığmazdı aşk alıp başını giderdi ama zaman hep yerinde sayardı hiç bir şey istemezdi ne yatak ne oda ne ev sadece bir isteği vardı göz göze baktıkları bir yastık ve yastikta kavuşmuş iki el ve dizleri dizlerinde gözleri gözlerinde sevdiğinin tek kahramanı olarak sadece sevilmek lâkin bilemezdi ki sadece onu sevmekti zaten kumdan kalelerini yıkarken birer birer dünyayı insanı ve hayatı sevmek

sığınacak bir limanın olmalı kadın dümeni kırmalısın kucağına  fırtınalarda eğer huzurluysan bağrında kalmalısın ama yatışır da fırtına durulmazsa dalgalar sinsice yaklaşırlarsa dipten dönüşmeden tsunamiye yıkmadan mendirekleri batırmadan tekneni rüzgârla doldurmalısın yelkenleri yeniden özgür ummanlara  güvenli limanlara  ve kadın  kim ne derse desin aldırma bil ki güvenli değildir her liman  cehalet ve şiddet hüküm sürüyorsa korkmak haktır sana ama  korkma

gözü gözümde adımlarımla senkronik dururum durur yürürüm yürür koşarım koşar üzgünsem üzgün kızgınsam mahsun neşeliysem coşkulu çevirir de göbeğini  okşarsam mest vermezsem yemez verirsem utangaç tehditlerde en cesur en kahraman kendisini hiç düşünmez mahalle bekçisinden uyanık son göz kapanmadan uyumaz dokundurmadan sırtını gözleri kapanmaz  ve istemez var olanla yetinir olmayanla yetinir kapı önünde yol gözler bıkmadan hep bekler usanmaz sabırdır sevgisi gelince deli gelince çocuk oynarsam oyuncu kaşırsam aşık kayar da gözleri geçer kendinden koşullardan hep memnun dokundurmadan sırtını kapanmaz gözleri ihaneti yok yalanı yok cefası vefası çok sanki lütfu Allah'ın KÖPÜK

  bugün yine okudum okudum okudum koca bir kitapla cebelleştim koca bir gün ve koca bir insan tanıdım bozkır çiçeği Aleksandros Panagulis 'Bır İnsan' sonra aldım kağıdı kalemi bir kaç dize basit bir kaç dize mütevazi Oriana sizin için sizin için Aleko heyy be canlarım bugün yine coştum coştum coştum Kasım 1982 - Mamak

ne olurdu kanatsız kuş yüzgeçsiz balık ceylan gözlersiz ne olurdu çimlenmeseydi tohum boy atmasaydı başak güneş doğmasaydı dağlarda ovalarda gün ışımasaydı güneş bir kadavra kadar soğuk ay karanlık ne olurdu ne olurdu zindanlarda umut olmasaydı örneğin haykırış, çığlık olmasaydı pır pır eden yürekler işkencelerde can veren kardeşlerim ya da şafak sözcüğü dillerdeki hasret yarınlara ne olurdu duyulmasaydı nidalarımız kağıdımız, kalemimiz olmasaydı dilsiz, kör ve sağır ne olurdu pırıltı olmasaydı çocukların gözlerinde ne olurdu olmasaydı düşün ki kaygısızdır bütün egemenler düşün ki zulüm itici gücü olmuş değişimin düşün ki azrail gibi can almada günler, saatler, saniyeler düşün ki umuda durmazmış hiç bir doğum ya da üç noktası olmuştur hayatın ölüm ne olurdu ne olurdu olmasaydı/nız iyi ki varsınız canlarım iyi ki var/sınız Mamak-1983

ölümden sonra nafile acele et ölümden sonra anlamı yoktur mezar başı gelmelerinin çiçek ekmelerinin toprağıma sulamalarının mum yakmalarının dualarının  haykırmalarının ağlamalarının ölümden sonra gelme yanıma buluşamayız

 ÖLÜMDEN SONRA BULUŞAMAYIZ. ACELE ET.

  Adamın oğlu Corona'dan ölmüş. Kaldırımın birinde karşılaşıyoruz. Üzgün bir edayla baş sağlığı diliyorum. Adamın ağzından çıkan ilk cümle şu: Yeminle... "Yaa Kudretçiğim, çok da borç bırakmış." Hay senin 'başına sağlık' dileyen dillerim kopsun.

 ATLAMADAN PARAŞÜT AÇILMAZ

Asker olmaya, emir almaya, tartışmasız kabullenmeye, lidersiz yön bulamamaya, liderlerimizi putlaştırmaya, her çözümsüzlükte kutsallar yaratmaya, insanı bile kutsallaştırmaya, kayıtsız-şartsız itaat etmeye koşullu, öylesine zavallı mahlûkatız ki, belki de bu nedenle kişiliklerimiz gelişmiyor, toplumsal olğunluğa erişemiyoruz. Kimsenin askeri değilim... Kimseden emir almadım-almayacağım... Daima şüpheci olacağım; çok yönlü araştıracağım ve öyle kabulleneceğim... Tezlerim çürütülürse, hiç bir bahaneyle ısrarcı olmayacağım... Her zaman inançlarıma değil, bilime bağlı kalacağım... Hiç ama hiç kimseyi putlaştırmayacağım... Asla Allah'ın hiç bir ölümlü kulunu kutsallaştırmayacağım; yanlışları-doğruları, günahları ve sevaplarıyla birlikte değerlendireceğim... İtaat kültürüne daima karşı koyacağım, İstediğime, hakaret ve aşağılama içermeden, ama istediğim gibi hitap edeceğim. İster CHP'den solda ol... İster CHP'li ol... İster AKP'li, MHP'li ol... İster cüppeli-sarıklı ol......

                a nlamsız anlamısın hayatımın kahkahalarımın zakkumu hezeyanı sevinçlerimin yitik coşkularımın enkazı çöküşüsün haykırışlarımın fitili ateşlenmiş dinamit düşlerimde acılarımın süt anası gece vardiyalarımdaki karanlık yıldız ezip geçtiğim çiziktirdiğim bilinmez yollarımın çıkmazısın kahırlı yoculuklarımın gökkuşağımdaki yedi kara körleyen buğu bakışlarımda duyuşlarımın aşılmaz bariyeri kanlı jiletsin ağzımda ah zindana koyduğun kalbim mengeneye aldığın bedenim beynimin kıvrımlarındaki irin aşktır adın ey gizemi düşlerimin bilirim yeminlisin öldürmeye oysa bilmezsin kaçmam anlamın ölümse bile inan kaçmam inan şizofrenimsin düşlerimde ölümden korkmaz şizofrenler ah olmayan silüetin gaipten gelen sesin erişilmezi rüyalarımın hep varsın yoku yoktur olmazı görenlerin hissetmez misin değil öyle vura vura öldürmek yaza yaza liğme liğme etsen de gövdemi kaçmam kaçamam sözcüklerinden bilirim kahpelik değildir o serzenişle...