DURDUĞUM YERDE GİDİYORUM -10.02.2020 - ŞİİR

durduğum yerde gidiyorum
hem duruyorum
hem gidiyorum
kuantum çağında mümkün

hem çakıldığım bu kentteyim
esaretin başkenti
hem gönlümün uzandığı beldelerde
bir boylamından bir enlemine ölümün
işlenmemiş günah arıyorum
kalkanım yoktur
tetiği yoktur işaret parmağımın
ağır metaller yoktur ellerimde
yüküm insan sefaleti
soysuzluğu insancıkların
bazı cephedeyim savunmasız
bazı meyhanenin birinde
rakı şişesinde 


mahkum
tınısındayım evrensel türkülerin
umudunu ararım
cerahatinde yarınların
gerçeğini ararım
şırıngalarda fabrikasyon yalanların

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KANDIRA'LI BİR ÇİNGEN - MUSTAFA KANDIRALI - YAZI

MİLİTARİZM, ASKERİ DARBELER, DEVRİMLER - YAZI - SİYASİ

MOMMY MOMMY - YAZI

DAHA 13 KERE İNTİHAR EDEBİLİRSİN - YAZI

> BABAYIM BEN - ŞİİR

BİR YALAN TAKTİK - İYİ POLİS - YAZI - POLİTİK

HAY BEN BÖYLE TOPLUMUN - KISA YAZI