> YORGUNUM -ŞİİR

 yürüyorum

ayaklarımın altında koşuyor hayat

ufukta mavi mor ışıkları gecenin

Kalbimde varamayacak olmanın 

                           utangaç  endişesi

yorgunum

yürüyorum

ellerim bomboş artık

gereksiz yüklerimi anılarda bıraktım 

gerekli olan ne varsa

yanıma aldım 

yürüyorum

ay parçalarıyla dolu kalbim

ve kırıntılarıyla

fakat gözlerim iyi görmüyor mu uzakları

bu kadar yakınımda olduğunu bilmezdim

uzansam dokunabilirmişim meğer

görmemişim kallbimin içindeki tuzakları

yürüyorum

acılarımı sorguluyorum bir yargıç edasıyla

yürüyorum

sevinçlerimi de yargılıyorum

düşüyor zaman

ağırlığınca gövdemin üstünde

yamaçlarından iniyorum hayatımın

içimde taşıdığım utangaç endişeler

üstümde yırtık tişörtum

sakallarım da uzamış mı biraz

ayaklarım gibi gövdem de yalınayak

boşvermişliğine belki hayatın

fakat

peşinden ayrılamıyorum kalbimin

kabahat bende deģil

derbeder kalbimde