HİKÂYEDEN YAŞAYIP DURMUŞUM - YAZI

Çok uzun süren bir hikâyeyi (roman denilebilir mi bilmem- çünkü kitaplaştırılmadığı sürece bir kıymet-i harbiyesi yoktur çoğu kez-) sonlandırdım bugün.
Galiba ben değil, hayat sonlandırdı.
Gerçeğe dönüştürdü ve ellerime bıraktı.
Yoğun, konsantre, ama kısacık kısa olarak.
Ardından yine uzun süreli bir başka hıkâyesi başladı hayatımın.
Ömrüm yeter mi bilmem.
Hikâyeler bunca uzun súrer de ve delip geçer de kalplerimizi, gerçekler niçin şok silahı kadar anlık ve etkilidir?
Niçin bir kısa hikâyeden daha kısa?
Her şeyleri anlayabildiğimi iddia eden ben, niçin anlayamadım bunca yıl.
Hikâyeden yaşayıp durmuşum belli ki.

09.02.2021

 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KANDIRA'LI BİR ÇİNGEN - MUSTAFA KANDIRALI - YAZI

MİLİTARİZM, ASKERİ DARBELER, DEVRİMLER - YAZI - SİYASİ

MOMMY MOMMY - YAZI

DAHA 13 KERE İNTİHAR EDEBİLİRSİN - YAZI

> BABAYIM BEN - ŞİİR

BİR YALAN TAKTİK - İYİ POLİS - YAZI - POLİTİK

HAY BEN BÖYLE TOPLUMUN - KISA YAZI