KUDRET KÖKSAL

ben beni sevemedim hiç bir şeye benzetemedim bir ucube değilim lâkin Quasimodo çanlara aşık oldu ben kağıtlarla seviştim neydim, ne oldum, neyim yenilenebilir hangi üretimim oldu benim bir fidan dikebildim mi bir ağaç büyütebildim mi çocuklarımdır bütün varlığım suyum onlara yetti ben beni görmedim aynalarda aksim aksetmedi gözlerime meşaleler yakılmadı ardımdan ağıtlar yükselmedi yokluğuma yaşamaktı yaptıklarım üç yapraklı bir yonca misali dördüncüsü yoktu yaprağın kıraç hayatımda olsa da yoktu sevdim çok sevdim aşkla tutkuyla dolduramadım gecelerimi dokunamadım yalnızlıklara uzatamadım ellerimi hep cebimde gezdim yazdım neye hikmetse konuşmadan yazdım güldüm de yazamadım ağladım da yazdım hep kandırdım kendimi neye yarardı aşklarım neye yarardı acılarım neye yarardı yazdıklarım neye yarardı insanlığım ucube Quasimodo tarih oldu ben taşlı toprak olacağım ben beni sevemedim hiç

BUGÜN BİZİM YARINA NE İHTİYACIMIZ VAR NEDEN KALMIYORSUN GİTME BENİMLE KAL BU GECE

Canım babam benim.  Seni çok seviyorum.  Senin gibi bir babam olduğu için çok şanslıyım.  Ve gurur duyuyorum, bizler için yaptıklarınla... Sessizliğinin ardındaki çığlıklarınla, hiç göstermeyen kocaman duygularınla, adımı Birlik koymuşsun.  Gurur duyuyorum babacığım ilk adımla. Birlik Ezgi Köksal

Facebook soruyor: Ne düşünüyorsun? Uzun süredir facebook kullanıcısıyım; daha henüz görüyorum bu soruyu mesajların üst kısmında. Sanırım "dikkat körlüğü" deniyor bu duruma. Geçenlerde eşime sordum: "Şu banyodaki lavobaya bir sıvı sabunluk alacak paramız olamadı mı bugüne kadar?" "Saçmalama" dedi biraz terslercesine. " Yıllardır kullandığın o sabunluk aynı zamanda bir sıvı sabunluk!" "Allah Allah" dedim kendi kendime "Allah Allah!"... Neyse... Dikkat körü bir adamım işte. Gelelim asıl konumuza.... Neydi? "Ben ne düşünüyormuşum?" "Sana ne?" diyesim geliyor içten. Ama "ben kaba bir insan değilim" diyorum seslice ve istemeden biraz böbürlenerek. Bir kesimin yirmi milyona yakın insanı şerefsiz ilân ettiği, bir kesimin nüfüsun %25' ini vatan haini, satılmış, casus,çapulcu ilan ettiği, diğer bir kesimin de hırsız, hortumcu ve namussuzlukla suçlandığı bir ülkede, acaba ben hangi kategoride yer alı...

1978 li yıllarda Sosyalist Gençler Birliği'nin (SGB) korosunda söylenen, yine bestesi SGB'liler tarafından yapılıp dillere destan olmuştu. Belki eskilerden biri  o günkü bestesiyle bunu seslendirsede ruhumuz sad olsa. çıkısında çökelek gözlerinde güneş tuzu ayrı düşmüşsün sürüsünden ininden dağ başında bir kuzu sen kendini ne sanırsın bu çapraz fişeklikle sen bu dağı dağ mı sandın bu dağda dolaşmakla a benim yalın ayaklım a benim kerpiç damlım penceresi kalaysızım dilekçesi parmaklım eşkıyalık aşka benzer eşkıyam bas bağrına mavzerini namlusuz kalmasın çek tetiği eşkıyam ağzında dil,yürekte kan, kanda nakış paslanmasın a benim yalın ayaklım a benim bulgursuzum penceresi kalaysızım dilekçesi parmaklım sen o dağda, ben bu kentte eşkıya sen yürürsün korka korka karanlıklara ben yürürüm grev grev parti parti aydınlıklara kerpicini yık da gel gel bu yana bu yana çarığından çık da gel gel bu yana bu ...

HAYATIMIZ BİR ÇÖP YIĞINIDIR DOSTUM YENİLENEBİLİR ATIĞIMIZ YOKSA, TARİHİN ÇÖP SEPETİDİR YERİMİZ

HADİ BİTİR ŞU VAHŞETİ İBADET ETMEZSEM ŞEREFSİZİM (Tanrımsız tanrılarıma yakarış)

YENİ SARIKAMIŞLAR OLMASIN 100 YIL GEÇSE DE UNUTULMAZ ENVER PAŞALAR (Kenan Paşalar da unutulmaz, bilesiniz)

canım sıkılıyor ey Mâlik-ül Mülk gönlümün sahipsiz sahibi etkisizdir sözlerimiz şu fani dünyada ne önleyebiliriz vahşeti ne durdurabiliriz savaşları al içimi benden boşalt bir başka iç koy içime bak Mâlik-ül Mülk diyerek hitap etmişim sana inan cehennemindeysem bile bir kez daha duyamayacaksın yap şunu göster hünerini sahipli sahibi ol gönlümün

İlhan'ı götürdüler Sürükleyerek cesedini Postallarıyla ezdiler Kanlı ölü bedenini Geride Adı Muzaffer İlhan kaldı yine Şimdiyse Adı Muzaffer İlhan Onbinler

ABD'nin en büyük küresel rakibi Çin'in ihracatı hızla düşüyor. Mal alım ve satışları, hemen bütün ülkelerce kısıtlanıyor. Ve ABD''nin en büyük düşmanı İran da aynı akıbetle boğuşuyor. Komşu ülkeler sınırlarını kapatıyor. Sınırlardan mal ve insan giriş-çıkışları yasaklanıyor. Zaten ABD ambargosu altında bunalan İran, şimdi bütün ülkelerin ambargosuna direnmek zorunda. Uygulamaların haklılığını tartışacak değilim. Ki elbette bir virüs salgınında yapılması gerekenler yapılıyor. İyi de, bütün bu gelişmeler kimin ekmeğine yağ sürüyor. ABD'nin mi? Ve bu kadar tesadüf bir araya gelebilir mi? Peki bu kadar şanslı olunabilir mi? Yoksa bu, tesadüflerden ve şanslardan azade, bütün ibreleri kendisine çevirmek için plânlanmış bir operasyon olabilir mi?

Corona kimi ve neyi tehdit ediyor? 3-5 bin ölüm umurunda mı devletlerin? Corona, hangi ekonomiyi çökertecek, hangisini yükseltecek? Cevap burada sanırım.

Bu nasıl vahşet?  Bu nasıl vicdan?  Lânet olsun hepinize.  Lânet olsun hepimize.  Yiyin.  Yiyin bre doyumsuz aç gözlüler.  Yiyin de hiç olmazsa böyle yemeyin.  Lânet olsun! Corona virisüymüş.  Virüs insan. Lütfen çocuklarınıza izlettirmeyin.

Bir ülkede güvenlik güçlerinin sayısı ile demokratik gelişkinlik ters orantılıdır. Polisiniz ne kadar fazlaysa, demokrasi ve demokratik haklarınız o kadar sığdır, o kadar azdır. Polis sayısıyla, hapishane ve hapishane sakinleri sayısı ise düz orantılıdır. Biri ne kadar fazlaysa, diğerleri de o kadar fazladır. Bazen çokluk, övünülecek bir husus değildir.

kalbimdeki boşluk vurarak ayaklarını boşlukta acıtarak koşuşturmacası içimdeki çocuğun hıçkırmaları durmaksızın yaramazlıktır hasretliği gülüp eğlenmek oynamak yapamam

Vefa borcu nasıl ödenir, bileniniz var mı? Bir kamyon gül yaprağı serpsek toprağına, binlerce fidan diksek... Ödenebilir mi?

AL BİRİNİ, VURMA ÖTEKİNE. MECBUR DEĞİLSİN GÜLÜM. İKİSİNİ DE GÖNDER GİTSİN.

Yakında, bütün çevrecileri ve hayvan severleri terörist ilân ederlerse şaşırmayacağım. Evet, şaşırmayacağım.

Hiç bir savaş hayırlı bir son getirmez. Galip için de, mağlup için de. Sadece... Ölüler... Ölüler... Ölüler...

Elbette ırkçılık patolojiktir. Salgın ve yaygındır. Insanoğlunu yok edecek olan dış virüsler değil,  kendi iç hastalıklarıdır.

https://www.facebook.com/100008667793812/videos/2318827365082834/?t=9

Üç gündür Ankara'daydım. Küçük arkadaşım nasıl özlemiş, inanılmaz. Annesi diyor ki: '3 gündür sizin apartmanın kapısında, her an çıkacakmışsınız gibi bekledi. Size benzettiği adamların peşine takıldı.' Biraz önce yanına gittim. Bir sevinç, bir tezahürat, görseniz. Sarılıyor, sarılıyor, sarılıyor... Bir küçük çocuk, bir koca adamı niçin böyle sever? Ki hiç özel bir şey yapmışlığım da yoktur. Gerçekten hayretler içindeyim ve anlamış değilim. Ve bir koca adam, böylesi masum bir sevgiye nasıl karşılık verebilir, bunu da bilemiyorum.

Yollardayım Basmışım giderim Kaderimi bile bırakmışım geride Nereye yetişmeye çalışırım bilmem

Öyle törenle; öpüşüp- koklaşıp, kucaklaşmalarla olmayacak hiç bir şey. Pat bir anda... Bilmeden, beklemeden. Hiç vedalaşamadan belki. Değerini bilin öpüşlerinizin. Kucaklaşmalarınızın. Gurbete gidermişcesine her seferinde. Bir kez daha olmayacakmış gibi sanki... Yoksa bir taş gibi, ömür boyu kalbinizde kalır ağırlığı.

eyy hukukçu...  çok seslilik güzeldir...  muhteşemdir elbet... ama hukuksa konu...  uygulamaksa kanunları...  dik alâsıdır adaletsizliğin...  eşitsizliğin...  maalesef böyledir hukuki vaziyetimiz...  kimi salar...  kimi tutar...  suçsuzdur yatırır yıllarca...  kimi serbest bırakır...  kimi içeri tıkar...  kimi beraat verir...  kimi sallamaz basar cezayı...  hukukta vicdan yoktur ne de olsa...  kimi hadsizdir kanun tanımaz...  kimi korkaktır kanun uygulamaz...  kimi hukukçudur gerçekten...  direnir...  hak-hukuk adına ömrünce...  bilesin Halit Çelenk'tir onun adı...  kimi gugukçudur borazanıdır particiliğin...  dolaşır kanal kanal... böbür böbür...  tıpkı savcısıdır insan haklarının...  eyy hukukçu...  bırak artık bu işleri...  güven olmazsa hukuk çöker...  ne menem şeydir bu hukuk...  ne iştir...  ve diploman var m...

SANIRIM TAM MOMENTİDİR. BİR DE BUNA KAVALA'YI EKLEYEBİLİRİZ ŞİMDİ. ÇOK SEVER MİYİM? HAYIR. EKLEYEMEDİKLERİMİZ İSE AFFOLA. ALTAN'lar ve ILICAK... Çokça tartışılıyor şu sıralar. Anayasa Mahkemesi beraat ve tahliye istiyor, mahkeme ağırlaştırılmış müebbet veriyor. Tek başına bu bile içinde bocaladığımız sefaleti anlatmaya yeterken, bu insanların "düşünce suçlusu" olduğu gerçeği, sefaletin boyutlarını katbekat arttırıyor. Nazlı Ilıcak'ı öteden beri, siyaseten sevimli bulmam. Anti-demokratik düşünsel yapısında son yıllarda bazı ezber bozan çıkışları olmuş olsa da.. Altanlar'ın ise sistem savunucuları olmakla birlikte, demokrat olduklarını düşünürüm. Fakat hepsinin sevelim-sevmeyelim, benimseyelim-benimsemeyelim görüşlerini açıklamak ve yaymakla şuç işlemediklerine inanırım. Düşünceyi açıklamak ve yaymak hiç bir zaman, hiç bir yerde ve hiç bir konjonktürde suç olamaz. Hele ki ağırlaştırılmıs müebbetlik bir suç, hiç ama hiç olamaz. Ve...

NEDİR OSMANOĞLU'NUN HUKUK ANLAYIŞI? YATIRIR  YATIRIR BERAAT ETTİRİRSİN.  Kİ ZATEN İDDİAYI DA İNFAZ ETMİŞ OLURSUN BÖYLECE.

Hayata umutla bağlanması gereken genç bir üniversite öğrencisi neden intihar eder? Neden yüzbinlerce öğrenci geleceğinden vazgeçip, günü kurtarmak için üniversiteyi bırakır? Sebep yokluksa, bu, devletin iflası anlamına gelmez mi?

Hukuk... Tarihsel olarak... Sınıfsal olarak... Sistem olarak... İktisadi olarak... Tinsel olarak... Dinsel olarak... Geleneksel olarak... Ve hatta kişisel olarak... Taraflardan birinin, diğerini zapt-u rapt altına alabilmesinin kurallar manzumesi midir yoksa?

'An-kara An-kara Güzel Ankara Senden yardım umar her düşen dara Yetersin onlara güzel Ankara' boğazımda düğümleniyor marşın nerde çocukluğumun o müstesna oyunları gözle dokunuşları ilk sevgilinin gözlerine gençliğimin masum köşe başı buluşmaları nerde ah ezelden beri karaydı bahtın şimdi bir girdap kapkara geri ver şehrimi bana sokaklarımı, parklarımı, arkadaşlarımı geri ver simitçilerimi, bozacılarımı, bakkal amcamı tornetimi geri ver geri ver güzel Ankara büyüdüğüm evi, Fifi'yi, mahallemi istiyorum

bir kuş olup kanatlanacağım mecalim yettiğince uçacağım bir bilinmeze konacağım dürüp kağıtsız defterlerimi kepenksiz kalbime kilit vuracağım ömrüm yetmez peşinatsız sevmelere gayrı gücüm yetmez yargısız kaygılara kavgasız kavgalarımı da bırakıp geride hayata teslim olacağım yorgunum düşünmekten ey hayat

adını bilmem değil öyle çiçeklerden daha az narin lâkin gözleri vardı ıslak gözleri mahsun gözleri mazlum oyy kuzuum vurgun yemişim bugün vurgun

soğuk damgasını vurmuş ölüm çiçeklenmemiş gövdenin masumiyetine şimdi ölme biçimindir yaşamak kalbin dördüncü mertebesinde hayatın cephede dibindesin cehennemin kararını sen vermedin oysa oyy dostum erken intiharının emanetindir yaşama sevincin emanetindir kristal kadehlerde sofralar seninle dolacak kadehler seninle kalkacak kahkahalar seninle

HAYATI SEN YÖNETECEKSİN. HAYAT YÖNETİRSE SENİ, UN-UFAK YAŞAMAK ZORUNDASIN. ÖYLE BİR YUTAR VE SİNDİRİR Kİ,  BİR DAHA BÜTÜN HALİNE GELEMEZSİN.

yüzyıllardır tribündeyiz kanlı arenalarda karakterimiz olmuş acziyet elbet tersine döner evrim kifayetsiz kalır diyalektik savaşlar ultra modern imhalar süper teknolojik moleküllerine ayrıştırırken bedenlerimizi ölüm acısız ölüm anlık canlı bırakmaz geride ağıt yaksın gömsün moleküllerimizi savaş sanayi full kapasite makinalar gün gece üretimde minnettardır savaş baronları trilyonlarca dolar kârlılık egemenlik tekellerinde bre insan bre gafil bre karakteri acziyet bre müsibet görmez misin emperyalist bayraktır gönderdeki insanlık adına insansız dalgalanan

Dikkat! Tehlike büyük. Birileri Şam'a girmekten, Suriye'yi yakmaktan bahsediyor. Irkçılık, turancılık, savaş kışkırtıcılığı giderek hadsizleşiyor.

Savaşların galibi-mağlübu zayiat'ın (ölümlerin) azlığı-çokluğuyla mı belirlenir? 'Ben daha çok öldürdüm, sen daha az öldürdün...' O halde ikinci paylaşım savaşının galibi Hitler'midir?

durduğum yerde gidiyorum hem duruyorum hem gidiyorum kuantum çağında mümkün hem çakıldığım bu kentteyim esaretin başkenti hem gönlümün uzandığı beldelerde bir boylamından bir enlemine ölümün işlenmemiş günah arıyorum kalkanım yoktur tetiği yoktur işaret parmağımın ağır metaller yoktur ellerimde yüküm insan sefaleti soysuzluğu insancıkların bazı cephedeyim savunmasız bazı meyhanenin birinde rakı şişesinde  mahkum tınısındayım evrensel türkülerin umudunu ararım cerahatinde yarınların gerçeğini ararım şırıngalarda fabrikasyon yalanların

hangi yöne kaçsam hangi yöndedir sevinçleri hayatın

acılarla donanmışız silâhımız acılar zırhımız acılar hayatımız acılar sevdalarımız acılar türkülerimiz acılar avucumuzda patlamaya hazır acılar aynalarda yansıması acıların tenhalarında kalbimizin kıvrımlarında beynimizin irisinde gözlerimizin tuzaklarla dolu ufkumuz hayallerimizin gerçekliğinde acılar müstahak mıyız bizler tam durulurken duygular aşıp dalgaları limana yaklaşırken bir baba yakar kendini meydanda küllenmiş cesedi açtır çocukları halâ aç ah ölümümüz dahi acılar mirasımız acılar neden bre dizginsiz insanlık NEDEN

SAMİMİYET, GÜVEN, SAYGI VE SEVGİ… KARŞILIĞI: TARİFİ MÜMKÜNSÜZ HEYECANLAR, TARİFİ MÜMKÜNSÜZ MUTLULUKLAR… Bu yazıyı aslında dün gece, gecenin ilerleyen saatlerinde kaleme alacaktım. Çünkü aktaracağım konu, dünün yaşanmışlığıydı. Ancak saatin çok geç olması ve göz kapaklarımın açık kalmak konusunda irademe direnmesi sonucunda, başlık dışında, yazı bu güne kaldı. Gelelim konumuza. Şimdi sizlere durup dururken yukarıdaki konularda vaaz verecek değilim. Hepiniz, hepimiz biliriz ki, en insani değerlerdir bunlar. Biri bile eksik kalırsa, ‘karşılıklı ilişkilerin de yetersiz olduğunu’ söyleyebiliriz sanırım. ‘İnsan olmanın gereğidir’ desem abartmış olacağım. Çünkü bu değerlerden nasibini almamış insansı yaratık sayısı maalesef çok fazla günümüzde. Ve öylesine etkinler ki, dünyanın yönetimi bile onlarda. Herhangi bir özel gayretim olmadı. Ancak, sürekli güvenilir bir insan olarak algılandım çevremde. Öyleydim veya değildim, doğrudur ya da yalandır bilmiyorum. Ama ‘öyle algılan...

IBO yarı ağır siklet boks ünvan maçı. Bizim olarak kabul gören Alman asıllı boksorümüz, maç öncesi kalabalık bir insan grubuyla, arenanın koridorlarında toplu namaza duruyor. Sonrasında ardında 40-50 kişilik uzun bir insan konvoyuyla ve Diriliş dizisi müziği eşliğinde, Alman vatandaşı olsa da, sapına kadar Müslüman bir Türk olarak salona giriyor. Her yerde Türk bayrakları... Ve ağızlardan dualar eksik olmuyor. Tablo tam bir 'ağır abi' tablosu. Böksòrümüz ringe girmeden duruyor ve tekrar dua okuyor. Ardındaki cemaat de tabii. Tam bir show yani. Dünyevi başarılarımız için duayı hiç eksik etmeyiz zaten. Ne iş se? Güney Afrikalı dünya şampiyonu rakip böksör ise 5-6 kişilik ekibiyle, hoplaya-zıplaya, ısınma hareketleri yaparak, yani mafya babası gibi değil, tam bir sporcu görünümünde salona ve ringe giriyor. Maçta 5. Raund: Ve böksörümüz antrenörünün ringe havlu atması neticesinde nakavt oluyor. Ne bu şimdi? 1- Tanrı aslında boksörümüzü sevmiyor mu? 2- Dini gösterişe al...

Bu nasıl bir çaresizliktir dostlar? Ve bu nasıl bir utançtır insanlık adına? Milyarlarca doların ölü yatırımlada, şatafata ve silaha gömüldüğü bir ülkede, bir baba açlık nedeniyle kendini yaksın. İnsan tokluğundan utanırken, bu nasıl utanmazlık? Varolasın sosyal adalet, sosyal devlet. Valolasın adalet. Varolasın eşitlik. Varolasın demokrasi. Varolasın sınıfsız, somürüsüz kapitalizm.

Cennetteki huriler söz konusu olunca, ne eş ne çocuk görüyor gözler. Terket gözü yaşlı insanları kaderine;  ölümüne koştur hurilere. Bu nasıl sevdadır, bu nasıl vefadır? Bu nasıl anlayıştır? Bu nasıl sapkınlıktır? Bu nasıl ihanettir beşere? 'Bir kişiden' duymadım hayatım boyunca; "Yeter ki çocuklarım ağlamasın, ben razıyım cehenneme."

maviydi hayallerim siyahın tahakkümünde kırmızıydı kan çeşmesi beton duvarları vardı çepeçevre ezilse de mengenede beynim canlıydı fani hayaller büyüktü özgürdü lâkin inkişafına uyularak hayatın mor ve lila terk etmeden mevcutları aştı sınırları karanlığı sonsuz kere sonsuz solmaya yüz tutsa da artık zihnimin emektar goncaları dilim korksa da kelimelerden yazmalardan kaçınsa da kalemim sonsuz kere gökkuşağı sonsuz kere yakomoz sonsuz kere yıldızları gecenin orta yerinde bu fahişe döngünün renklerle tanış oldum vizitesiz kanım binbir renktir şimdilerde

EVDEN GİDİŞİN EN GÜZEL YANI NEDİR? EVE DÖNÜŞ...

küçük bir papatya filizleniyor içimde serpilecek, büyüyecek ve bedenimi terkedecek başka papatyalar filizlenecek yerine o zaman halâ göçüp gitmemişsem bu diyardan

Henüz sekizine yeni girmiş. Küçücük bir kız. Yaşadığımız evin altında annesi bir çay ocağı açtı. Tost, gözleme, şu-bu hayat gailesi işte. Nisan erkenden okula gider sabahları. Naz'da erkenden işe. Ancak hafta sonları topluca kahvaltı edebiliyoruz anlayacağınız. Bu arada hafta içi, kalkar kalkmaz iniyorum o çay ocağına. Bekleyemiyorum çayın demlenmesini evde. Orada en az beş çay içmeden kendime gelemiyorum. Alşkanlık oldu sanıyorum ve çay da tanıtım amaçlı çok ucuz zaten. Akşamüstleri de uğrar oldum o mütevazi mekâna. Bir de arkadaşım var. Biraz da onun için iniyorum galiba oraya. Sanki beni bekler her gün. Görür, koşarak gelir yanıma. Ben oturduğum müddetçe karşımda oturur. Annesini, babasını da dinlemez. Pek çok ikazlarına rağmen kalkmaz. Konuşur, anlatır, sorar. Beni sever. Ve bunu söyler defalarca. 'siz ne iyisiniz, ne kibarsınız.' Kibarlığı da bilir yavrum. Çıkartır defterlerini, kitaplarını başlarız ödevlerine. Ben yapmam. Sadece yol göste...

Beter'i 'daha da beteri var' diyerek normalleştirirsek eğer, dünya yıkılsa, daha beterine maruz kalmadığımız için minnet duyacağız. Kaza geçirmişim. Sol kol ve bacakta pek çok kırık. Ne yürüyebiliyorum, ne zıplayabiliyorum. (Gerçi sonradan formüllerini buldum ya)... Evin giriş katında yaşadım tam 6 ay. Merdiven bile çıkamadım. Ve bir gün sevgili kayınvalidem, 'Şükür et, beterin de beteri var' dedi. Öyle bir parladım ki aniden. 'Neye şükredeyim? Bunca kırığa ve düştüğüm acziyete mi?' diye isyan ettim. 'Böyle bir belâ geldiyse başıma, demek ki tanrı beni sevmezmiş. Anlamış oldum işte. Belli ki cehennemliğim.' İşin özü bu. Hem de çok kıyak ve hayırlı bir iş için yoldayken oldu bu kaza.

Başkasının evine öyle langur-lungur giremezsin. Haber vereceksin. Yetmez... İzin alacaksın. İzinsiz mi girdin; ev sahibinin arkadaşları ve akrabalarıyla seni tepelemesine şaşırmayacaksın.

Çığ tehlikesi-riski olan bölgeleri niçin ulaşıma ve yerleşime kapatmazlar ki? Sonradan TV'lere çıkıp, 'baş sağlığı diLerken' görünmek için mi?

Sohbette tek cins olacaksın. Kadınla konuşamadığın konuları, erkekle konuşmayacaksın. Erkekle konuştuğun konuları, kadınla konuşabileceksin. Üslubun tek cins olacak. Davranışların tek cins

yarsam gönlümü ortadan kalbimi bölsem ikiye incelemenize sunsam beynimi görseniz ne kadar gerçektir yazılanlar ne kadar yalan

Hayatın paraya endeksli olduğunu düşünenler; Bilmiyorlar mı ki... Kalpleri de paraya endekslidir.

Biraz önce Ateş aradı. Ateş Kar... Sesi nasıl canlı, nasıl coşkulu... Sevinçli. Sevinç de bulaşıcıymış meğer.

o gülerdi papatyalar gülerdi içimde kıpır kıpır gönlüm kanatlanıp giderdi

Ya sen sen ol, seninle gel yanıma. Ya sen sen olma... Sensizliğinle benden uzak dur.

söz geçiremem pejmurde gönlüme anlatamam her türküyle gidesim gelir kimi bir kelebek kırlarda güneş doğup batana dek kimi kent çöplüklerinde sapı kırık bir ayna  içlenince zulme sömürüye hayıflanır kalbim kurtarmak için dünyayı düşerim dönüşsüz patikalara dudaklarımda sloganlarım sağ yumruğum havada sınır tanımam tahakküm tanımam insan tanımam lâkin aşık olurum her daim anarşistçe ve perişan türkülerdeki aşklara aşık kaybolurum mümkünsüzlükte a h benim derbeder kalbim dinlemezsin söz geçiremem alır başını gidersin durmazsın sükûnetle durmazsın göğsümün orta yerinde

bir maestro olmak isterdim ah çocukluğumun masalsı düşü yönetmek isterdim hayata dair bütün enstrümanları adil olsun isterdim bestelerim eşit ayrımsız sınırsız ve sınıfsız kadın kalbiyle yazardım her notayı kadın hissiyatıyla şefkatiyle ah nasıl özgür olurdu bestelerim ah notalarim nasıl insansı statukoyu asla sokmadan orkestrama ay ışığı sonatını çalardım

Başkasına yaptığın her 'iyilik'... Kendine yaptığın bir 'kötülük' olsa da... Vazgeçmeyeceksin. Sanırım insan olmanın gereğidir bu.