> YALNIZLIĞINI GÖRDÜM - ŞİİR
yalnızlığını gördüm
zayıflamışsın
bir çiçek vardı elinde
kuru ve solgun
akmıştı makyajın
gözyaşlarının izi yanaklarında
seni hiç böyle görmedim
soluk
bakımsız
canı cansız
yalnızlığını gördüm
ağzına hapsettiğin çığlığın
kalbine gömdüğün aşkın
çaresiz tılsımın
etkisiz büyülerin
kararmıştı ışığın
ağlama güzel kadın ağlama
ebedidir insanoğlunun yalnızlığı
altıdır toprağın nihayette
alacaksın yalnızlığını
aynaya bakacaksın
saçlarını toplayacaksın
yüzünü yıkacaksın
bir demli kahve yapacaksın
yalnızlığınla yalnız
sohbeti yalnızlığınla yapacaksın
bekleme
yoktur vefası insanın
kahveninse kırk yıl hatırı vardır
yalnızlığını gördüm
gövdenin dışında çırpınırken
ağlama kadın ağlama
genetiktir yalnızlık
tanrının dna'sından geçmiştir insana
ve sonra
insandan insana
yalnızlığını gördüm ah bugün
şaşırmadım
ama nasıl üzüldüm
kendi yalnızlığımı hatırladım
29.11.2020
Yorumlar
Yorum Gönder