> SÜRÜKLENİYORUM - ŞİİR

sürükleniyorum
bilinmeyen labirentinde hayatın
bilgelik önemsiz bu yolculukta
tecrübe gereksiz
boşver coğrafya bilgisini
tanıdığını sanma rüzgârları
nasıl yaşamışsan yaşamışsın hayatı
labirent ne tarafa götürürse oraya
dörtnal at sırtında
ölümün kucağına
kırmışım
paslı kilitlerini gönlümün
çıkmışım zindanımdan
benliğimin tanığıyım şimdi
bedenimin dışından
yaptıklarım nedir
niçin boştur ellerim
ya yapamadıklarım
borçlusu muyum hayatın
alacaklı mıyım hayattan
uzaklaştıkça küçülen
küçüldükçe büzülen
büzüldükçe ufalan
ufaldıkça yok olan
mertebesi hiçlik
serüveni midir varoluşumun
son durağımdır hurdalık
kum tanesi misali kumsalda
bugün buradaysam
yarın yoksam
anaforundaysam kara deliğin
bilinen bilinmezedir yolculuğum
kendimden başkası değilim
başkasının tıpkısı değilim
ben kendim miyim ey hayat
bu ben miyim
bu kimliksiz ben
neden bedenim yabancıdır duygularıma
neden duygularım yabancıdır gözyaşlarıma
dönme vaktidir artık
kendi içime sığınmalıyım
çıkmalıyım girdabımdan
üzmeden kimseleri
kalbime gömülmeliyim
sanki şurda ne kaldı
ha virüstür
davet çıkaran
ha eceldir
davetsiz
koşar adım yaklaşan
biriktirdiklerimi bırakmalıyım geride
bilgimi tecrübemi
işe yarar elbet
tavuklara yem olsa bile
11.05.2020

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

KANDIRA'LI BİR ÇİNGEN - MUSTAFA KANDIRALI - YAZI

MİLİTARİZM, ASKERİ DARBELER, DEVRİMLER - YAZI - SİYASİ

MOMMY MOMMY - YAZI

> BABAYIM BEN - ŞİİR

DAHA 13 KERE İNTİHAR EDEBİLİRSİN - YAZI

HAY BEN BÖYLE TOPLUMUN - KISA YAZI

BİR YALAN TAKTİK - İYİ POLİS - YAZI - POLİTİK