KUDRET KÖKSAL

  n’olur konuşurken önce düşün sözcüklerini özenle seç eyy gafil yalanı ve ihaneti sezmede mahir olmuşum

İnsanoğlu küçükken büyük olmalıydı. Ve büyükken küçük... Ne ırkçılık kalırdı o zaman... Ne ötekileştirme, ne iktidar savaşları, ne din yayılmacılığı, ne rantçılık, ne kötülük... Bütün dertler, neşeyle aşılabilirdi o zaman.

Sevgili Sabahattin (Sabahattin Uçanak) ziyarete geldi geçenlerde. Zaman zaman uğrar. Birer bira içtik. Sabahattin, Ahmet Kaya türküleri söyledi; o tok-bas sesiyle. Sohbet ettik. Ağlaştık. (Fotoğraf çekmek neden aklımıza gelmez ki? Çok mu eskidik?)

ne ettin gittin gelmedin gelseydin bahardı bütün mevsimler çiçekti bütün bakışlar renkti bütün duygular şiirdi bütün sözcükler ateşti bütün dokunuşlar kalpti aşktı gelseydin

KURTULUŞ GÜNÜNDE KURTULUŞA DAİR HER KURTULUŞ KURTULUŞ MU? Kurtuluş savaşları 'kurtulmak için' verilir. O halde güncel olana bakalım. Afganistan'daki nedir? Topraklarındaki emperyalist devletleri kovmadı mı? Topraklarındaki emperyal güçlerden kurtulmadı mı? Öyledir elbet. Topraklarını kurtardı. Topraklar kurtuldu. Peki toprakların kurtarılmasının anlamı nedir? İnsan kurtulmadıkran sonra bir anlamı var mı? Sizce Afgan halkı da kurtuldu mu? Ya da şöyle diyelim: Taliban Afganistan halkını da kurtardı mı? Toprağı kurtardınız kurtarmasına da, halkınız kurtuldu mu? Yoksa misli bir esaretin pençesine mi düştü? Şindi halkı kurtaracak bir kurtuluş savaşı gerekmiyor mu yeniden? Halkı özgürleştirecek... Kurtuluş, halkllar da kurtulursa eğer, anlam kazanmayacak mı? Yoksa her yıl büyük törenlerle anılan kahramanlık destanlarından, savaş ve direnme zaferlerinden öteye gitmesi mümkün olabilir mi? Önemli olan sonrası değil mi? Kurtuluşun keyfini devletler ve egemenler değil, halklar sürm...

Flört, sevgili, yavuklu, eş, eski eş, dost, arkadaş, kanka... Zamanı geldiğinde kalbindeki gönül defterini kapatıp, kitaplığındaki iyi-kötü anılar bölmesine kaldırmayı bileceksin. Defterin yarattığı boşluk ne denli büyük olursa olsun... Bilemezsen, defterdeki karalamalar kalbini de karartacaktır çünkü

gözünü açıyorum sabah gözünü kapatıyorum akşam yıllar geçtikçe günler hızla kısalıyor anlam sığdıracak zaman kalmıyor hayatıma

Dersim yanıyor da, neden kimsenin kalbi titremiyor? Yazık! Doğal afetlerde bile tarafgirsiniz.

yılları kovaladınız kan ter içinde baskı ve şiddet eteklerinizde sadece çocuklarınızın kemiklerine ulaşmak için bundan daha hazin ne olabilir ki bundan daha hazin yeryüzünde toprakla buluşmanıza dek sürecek arayışınız annem benim canım annem Cumartesi Annem

ah ben niye böyleyim bir tepelerdeyim bir diplerdeyim ortası yok mu bunun sahilde çay içmek istiyorum

Şiir var... Kuantum şiir var. Kuantum şiiri anlamak için, şiirin bilimini yapmış olmak gerekiyor ki, maalesef ben pek anlayamıyorum.

Eskiden çok garipsediğim şeyler, şimdilerde başıma geliyor. Eski mi kendini yeniledi, başım mı eskiye uyuyor? Yoksa ben normal olanı mı garipsiyordum?

Yeter artık! Kandırmayın kendinizi. Diyanet gibi bir devlet kurumunun olduğu bir yönetim sistemi laik olabilir mi? Vergilerle beslenen bir din kurumu... Din devletten bağımsız olmadıkça laik olunamaz. Olmaz.

İşte kollarımı göğe doğru açıyorum. Tanrıya yakarmak için değil. Göçmen kuşları sarmalamak istiyorum .

Oysa adalet, her kim olursan ol, her ne olursan ol, her nerede yaşarsan yaşa; dilin, dinin, ırkın, milliyetin, cinsiyetin, yaşın, cinsel tercihin ne olursa olsun ve hatta bebek ve hatta hayvan ve hatta bitki bile olsan, yani ne olursan ol, eğer canlıysan hayatın en temel vazgeçilmezidir.

HAYAT BU... BAZEN EN MUTLU OLDUĞUN ANLAR, EN MUTSUZ OLDUĞUN ANLARDIR.

Nisan'ımın ve Naz'ımın paylaşmışken Ezgi'min paylaşmamak olmazdı. İşte benim en büyük ay parçam.

Naz'ımın beraberliğini resmileştirdık. Böyle güzel bir aileye, böyle güzel bir delikanlıya... 'Başlıksız verdik kızımızı.' .'

  En küçük papatyam; Nisan'ım. Kocaman kalpli ay parçam.

içimde katran karası mor menevşeler radyoda arabesk ağlıyor köpekler uluyor camilerin avlusunda bir kadın celladına yalvarıyor gözleri çocuklarında ağaçların yaprak dökümündesin yavrum güneşte çırılçıplaksın siyah kostümüne uzanırsın gecelerin tepetaklak düşüşündesin hayatın sen ey zavallı kadın sonbahar gelmeden başladı yaprak dökümün ecelin gelmeden göründü ölüm tanrı değildi zaten alın yazını yazan hain eril bir bıçağın sıvri ucuydu kaderin

Korkular yalancı yapıyor bizi. Ve yalanlar daha da korkak yapıyor. İşte toplumsal gerçekliğimiz.

benimkisi ebabil kanatları göklerde dolaşırım yere inmeden toprağa basarsam düşerim ölürüm

hıçkırıklarım kaldı sonbahar döküntüleri içinde hışırtılarında kayboldu yaprakların oysa zemheriye daha çok vardı iadesi gecikti hıçkırıklarım çok gecikti dörtnal giderken vuruldu yağız atımın yelesinde musonlar serseri değildi namludan çıkan kurşunlar hedef tam onikiden vurulunca atım tökezleyince atım devrilince atım atım atım atım düştüm hıçkırıklarım kaldı toprakta iade etmediler iadesi yoktu ölümün

Sergei Yesenin... Ernest Hemingway... Jack London... Stefan Zweig... Virginia Woolf... Walter Benjamin... Vladimir Vladimiroviç Mayakovski... Kaan İnce... Sâdık Hidâyet... Cesare Pavese... Romain Gary... Gérard de NervaL... Beşir Fuad... Soysal Ekinci... Primo Levi... Nilgün Marmara... David Foster Wallace... Sylvia Plath... Kanat Güner... Zafer Ekin Karabay... Özge Dirik,... Ve yaşarken ölümleri yaşamış Ahmed Arif... Ahmet Erhan... Ve...

SİZ DEMOKRAT BİLİRSİNİZ. BİLMEDİKLERİNİZLE... BENSE NE ANTİ-DEMOKRAT OLDUĞUNU BİLİRİM. 'BİLMESEYDİM' DEDİĞİM BİLDİKLERİMLE...

kalbinizi açtınız mı hiç ne var ne yok döktünüz mü ortalığa fütursuzca beyniniz açık değil miydi zaten çok küfür yemediniz mi bu yüzden fütursuzca bir bilmediğim var ki neden para değil pul değil sende de var onda da ama kullanılır kalbinizden saçılanlar fütursuzca

Bazen hakikatları dile getirmek,  yalanları dile getirmekten zordur.

konuşmalarımdır yazmalarım sizinle yoksanız kendimle hesaplaşmamdır deşmemdir yaralarımı onarmamdır hatalarımı sevinçlerimdir acılarımdır gülmelerimdir kahkahalarımdır ağlamalarımdır sevdalarımdır çoğunlukla öfkelerimdir sabun köpüğü lânet okumalarımdır bazen hayata ve soyuna sopuna yazdıklarım konuşmalarımdır dillendirişimdir kalbimi ve dekatlon beynimin kıvrımlarındaki çok konuşmam ben dilim kalemdir gözlerimdir kulaklarımdır dokunuşlarımdır gönlümün solgun çiçekleridir sözcükler kağıtlarda yeşerirler yazarken kullanmam beynimi aklım ne diyecek dinlemem bazen tam tersi olur beynim dinlemez kalbimi anlıkdır yazdıklarım düşüncelerim anlıktır duygularım anlıktır stratejisi yoktur onların taktiksel bile değiller uyumaya çalışırken yatakta kırmızıda beklerken ışıkta ya da bir köşebaşında kıstırırlar bedenimi esir alırlar yazarım ne yazdığıma bakmadan sonra döner bakarım pişmanlık duymadan bir kuralı yoktur onların şiir değil, hikaye değil belki hiçbir şey değil ama samimidir içtendir seve...

bazen çok sancılıdır üretmek arabayla giderken dolduruverir kalbini arabayı çekersin hüngür hüngür ağlarsın ve sonra yazarsın

Haberleri izliyorum. "3 pide sipariş eden genç, pideci 2 anlayıp 2 pide yaptığı için,' Nerde benim 3. pidem" diyerek, pideciyi kurşun yağmuruna tuttu. Allah'ım bu kadar aptal yaratmak zorunda mıydın sanki? Bütün ipler elindeydi. Biraz da akıl bahşetseydin ya şu kullarına.

 "dörtnala gelip Uzak Asya'dan  Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan  bu memleket bizim bilekler kan içinde dişler kenetli ayaklar çıplak  ve ipek bir halıya benziyen bu toprak bu cehennem bu cennet bizim" diyordu ya Nazım; hiç de komünistçe olmayan bir şiirinde... Şimdi başkaları da geliyorlar Orta Asya'dan. Dörtnala değil, yalınayak. Bilekleri kan içinde, dişleri kenetli, ayakları çıplak. Ve ipek bir halıya benzeyen bu toprakta  cennet ve vatan umarak. Nereden bilsin garibanlar; birileri için cennettir ama, birileri için cehennem bu toprak.

yazı gibi bir silahım var elimde 14'lükten etkili İhanetleri, yalanları, iftiraları, çirkeflikleri, çirkinlikleri, soysuzlukları, hülâsa bütün saldırılarını insanoğlunun savuşturabilmeme yarıyor sizde bir silah edinin ruhsatı kalbiniz veriyor --------------------------------------------- Neden bugün yazmayı istedim, bilmem. Sanırım aklıma geldi ve kendimi yemek yerine kelimeleri yemeği tercih ettim. Bu bir hikâye. Bir küçük hikâye. Güncel değil. Yıllar öncesine ait. İşte atıyorum içimden. Kapağını açıyorum, Pandora'nın kutusunun. Kötülüğü serbest bırakıyorum. Paylaşıyorum. Adam çok iyi bir dostumdur. Taa çocukluktan gelen.Yokluklar yaşamıştır, varlıklar yaşamıştır. Ama her durumda yanında olabilmeyi başarmışımdır. Evimde kalmıştır ailece; paramı, işimi paylaşmışımdır vb. vb... O da, sağolsun 'en kötü dönemlerinde onu yalnız bırakmadığım için' minnet duygularını ifade etmektedir her daim. Neyse... 'Menfaatsiz bir arkadaşlık' işte. Günlerden bir gün Şişli'de b...

Savaşlar erkek savaşlarıdır. Erkek Savaşlara son verecek olan ise kadınlardır.

Bir tarafta emperyal güçler, diğer tarafta şeriat-ı İslam. Tercih mi istiyorsunuz? İkisi de yerin dibine batsın. Taliban emperyalizmi kovdu topraklarından kovmasına da, insanlığı da kovacak süreç içinde. Bu işler böyle olmuyor maalesef. Anti-emperyalist mücadele, devrimci-demokratik, kadın katılımlı, anti-kapitalist güçler tarafından yönetilip yönlendirilmedikçe, nihai başarıya ulaşma şansı yoktur. Al birini, vur ötekine. Biri artı-değer ve utangaç-gizli dincilikle sömürür, diğeri yine artı-değer ve aleni dincilikle. Aha bak İran. O halde şimdi tarihsel görev: Topraklarından emperyalist güçleri süpürenlerin zihniyetini süpürmektir aynı topraklardan. Haydi kadınlar!

Yalan hayatın bir parçasıdır. Söylenenler, yazılanlar ve dahi tavırlar hep sahte olabilir. Doğruluğunu anlayabilmek için, sahibinin kalbinin içine bakacaksın. Bakabilirsen, mutlaka göreceksin.

için dolar dolar da hani hani kalbin çatlayıverecekmiş gibi bir yerinden öylesine işte

Özledim... Fütursuz kahkahalarınızı. Ahh kadınlar!

  Geçen gün Husrev'le birlikte bir fotoğraf paylaşmıştım. Cihangir'deki bu sohbette Nazmi'yi çok andık. Hatta telefon edip görüntülü konuştuk. Kendisi Almanya'da. Bazı 'teknik nedenlerle' gelemiyor. Biz de ondan mahrum kalıyoruz. Öyle olunca Nazmi bir sihir yapmış ve Husrev'le benim fotoğrafımızın orta yerine kendisini yerleştirmiş. Ah sihir yerine gerçek olabilseydi. Sevgili Nazmi... Sevgili Nazmi... Sevgili Nazmi...

Yağmur çiseliyor. Şebnem Ferah dinliyorum ofiste. 'Hoşçakal' diyor. Zamansız söylenince bu sözcük acıtıyor. Hoşçakal kalbim. Hoşçakal tutkularım. Hoşçakal hayatım. Çok uzun süredir müzik dinlemek ve yazmak dışında yapabildiğim bir iş yok. Yatalak ya da düşkün olduğum için değil, sürekli engelllerle karşılaştığım için. Ayten'in ölümü ile birlikte açılan veraset ve intikâl davası tam 2 yıl sürdü. 2 aylık iş (tek duruşmalık), 2 yıl... Sonunda bir dilekçe yazdım mahkemeye. 'Gerek kalmadı' dedim. '2 yıl boyunca iş yapamayan, kaşe bile kullanamayan bir firma ayakta kalabilir mi? Boşverin, boşuna üzmeyin kendinizi. Kararınıza ihtiyacım yok artık. Firma battı.' Ertesi hafta intikâl ve yetki konusunda karar geliverdi mahkemeden. Fakat ne çare. Firmanın hayli yüklü bütün borçları ödendi ödenmesine de, hayli yüklü alacaklar askıda kaldı. Firmanın atıl durumunundan faydalandı pek çok borçlu firma. Tek kuruş ödeme yapmadılar. Mahkemelerdeyiz şimdi. Hoş ne olacaksa... En ...

Söylenilemeyecek ne varsa söylemişim Güllerle sarmalayıp göndermişim Sözcüklerim can çekişiyor kulakların arkasında

Bir mezar kazsak Bir mezar ki uçurumlar gibi dipsiz olsun Karaçalılarla donatsak dört bir yanını Sulasak kanıyla insanlarımın İbret olsun diye çocuklarıma Görkemli bir anıt yanıbaşına Bir anıt ki yüzyıllarca yıkılamasın Ve üzerine Kazısak tırnaklarımızla Bir zamanlar kol gezerdi Acı Şimdiyse sevinç dolu bir dünyanın Umut dolu insanlarıyız Mutlu çocukları Var mısın eyy insanoğlu

  ahh ne güzel şeydir gözlerinle göremediğini kalbinle görebilmek

Şair bilmiyor mu ki; Tek dişi kalsa da medeniyet denilen canavarın, tıpkı bir köpek balığı gibi dökülen dişlerinin yerine yenileri geliyor ve ısırmaya devam ediyor. Dünyanın sonunu, medeniyet denilen medeniyetsizlik getirecek. Medeniyet dediğin toplu imha teknolojilerindeki seviye değil mi? Her alandaki yaşam karşıtı gelişmeleri tetikleyen... Doğanın katlini bile? Bir kaygım daha var. Ya da dünya bir kaplumbağa sırtı gibi burkayla kaplanacak, ki bu da ölüm demektir. Soluk alamayacak insanoğlu. Umut neresinde bütün bunların? Hiçbir yerinde değil. Umut örgütlü olmaktır çünkü. Bir umudum vardı. Geçmişte kaldı. Yenildi. Topyekün dünya halkları örgütlenmedikçe... Yönetimler emekçilerin, vicdanın ve merhametin, eşitlik ve adaletin, barış taraftarlarının, kadınların, sanatçıların ve bilim insanlarının eline geçmedikçe... Silah üretimi sona erdirilmedikçe... Dünya çocukça bir heyecanla yönetilmedikçe...