KUDRET KÖKSAL

martılar kanat çırpsın gökyüzünde çığlıkları ruhumu sarsın simitleri kapsınlar elimden dalgalar sahile vursun yunuslar zıplasın açıklarda takalar ağ atsın gözlerimize dolsun yakamoz hücrelerim suda dağılsın götürsün beni deniz ummanlara insan girmemiş bir yere bıraksın

bir gece hatıralardasın bir gece boşlukta bir gündüz yoksun bir gündüz duvarda varsın yoksun ama gerçekliğimsin Bugün Ayten'le 27. evlilik yıldönümümüz.

Off... Beynim iyice yoruldu bugün. Orman yangınları... Katliamlar... Nasıl bir cehennemde doğmuşuz? Hadi biraz da farklı düşünmek istiyorum gecenin bu saatinde. Bakalım ne yazacak klavye? ------------------------------------------------------------------- her şeyin bir çaresi vardır da tutkunun yoktur aşkın yoktur ve tutkusuzluğun ve aşksızlığın kurşun gibi çarpar da istenmediğini haykıran sözler başlamadan son bulur sevişmeler işte o andır hayatı durduran hapseden bütün gülüşleri ağızlara hatıralara mahkum eden o simsiyah gözler ş

Öldürenler ırkçı, öldürülenler de Kürt değil öyle mi? Zaten doğudaki orman yangınları da yangın değil sizlere göre.

Bu katliamın sorumluları ırkçı, Kürt düşmanı, faşist zihniyetlerdir. Tıpkı bundan önceki katliamlarda olduğu gibi. Irkçı-nefret söylemleri ve politikaları affedilemez. Irkçılık hem bir hastalıktır, hem de insanoğlu nezdinde suçtur. Kahrolun insan silüetindeki azrailler. Kahrolun katliamcılar. Kahrolun katliamların politik-ideolojik teşvikçileri. (Konya'da aynı aileden 7 kişinin ırkçılar tafından katli üzerine.)

Bu nasıl vahşet? Nasıl vahşet? Nasıl vahşet? Alandan paylaşımlar korkunç. İzleyemiyorum.  

Yangınları bile para toplama vesilesi yapıyorsunuz ya... Hay ben! Halk kendi içinde dayanışabilir. Ama devletin ve devket kurumlarının para toplaması abestir.

Onbinlerce orman canlısı kavruluyor. Müsebbibi her kim ise bu yangınların, lânet olsun. 'PKK' deyip işin içinden sıyrılamazsınız. PKK idiyse de lânet olsun. Ve fakat, PKK birileri otel yapsın diye mi yakıyor yani bu ormanları? Ayrıca böylesi organize bir kundaklama, o her gün tekrar tekrar gururla bitirmekten söz ettiğiniz PKK'dan geliyorsa, o daha da vahim sizin adınıza. İhmalse de vahim, sabotajsa da... Yakında görürüz, kimler inşaat faaliyetinde. Biraz akıl. Biraz izan. Biraz vicdan.

ORMANLAR YANIYOR... HAYVANLAR, CANLAR YANIYOR. İÇİM YANIYOR. KALBİM KAVRULUYOR.

Bir Türkçe rock şarkısı dinliyorum. 'Yalnızlığa alıştım' diyor genç solist. Dur bakalım çocuk, hele dur. Yalnızlığa alışmak için daha ne badireler atlatacaksın. Ve yine de alışamayacaksın. Alıştığını sanacaksın. Ve kurtulmaya çalıştıkça yalnızlığından, daha beter yalnızlığa gömüleceksin. Bu senin kendini, seni çoğaltacak kişilerle denk-eşit ya da onlara lâyık bulmamandan bile kaynaklanabilecek; eğer insanca duygulara sahipsen. Her zaman bir aşağılık kompleksinin ifadesi değildir bu durum. Kendinle birlikte başkaca canları da karartma içgüdüsel endişendir belki. Belki kendinle birlikte başkaca canları da yalnızlaştırma, hayata yabancılaştırma, küstürme kaygundandır. Belki... Ne var ki, her ne olursa olsun arayışın son bulmayacak. Nefes alıyorsan eğer... Yalnızlığa alışamayacaksın.

HEDEF ŞAŞIRTMA EY GAFİL! Sorun yerini-yurdunu-evini, sevdiklerini-yakınlarını, malını-mülkünü, toprağını-ülkesini, hatıralarını-geçmişini, belki geleceğini ve dahi hayatını terkederek, aç-susuz, tuvalet ihtiyacını bile nasıl ve nerede gidereceğini bilmeden, dağ-taş çıkın elde, çocuk sırtta, öldürücü güneş altında yürü ve yürü zulümden kaçan ve tam bir bilinmeze doğru, kan-ter içinde ve ölumle başbaşa, başka topraklara sığınmak zorunda kalan mazlumlarda öyle mi? Onlar sığnmasalar her şey güllük gülistanlık yani, öyle mi? Sorun sistemsel değil de, bu mazlumlar yani, öyle mi? Sorun emperyal-kapitalizmde değil. Faşist-faşizan yonetimlerde değil. Gerici-yobaz-totaliter rejimlerde değil. Yazıklar olsun. İnsan yok ki, insanlık olsun.

görmeden bakarsın bazen gözlerinin içindeki gözü duymadan dinlersin kulaklarının içindeki sesi kelimelerin anlaşılmazdır konuşurken kendinedir soruların cevapların kendine boşunaysa bakmaların dinlemelerin konuşmaların boşunaysa boş

Biz insana insan olarak bakarız. Irkını, dinini, dilini, milliyetini, vatanını, vatandaşlığını, pasaportunu, ideolojisini, cinsiyetini, yaşını ve dahi her türden inanışlarını sorgulamayız. İnsan, sadece insan olduğu için bu dünyanın bütün topraklarında hak sahibidir. Tarihsel süreçte, insana karşı parsellenmiş dünya toprakları, insanoğlunun topyekün ikâmetgâhıdır. Ve zaten öyle olduğu taktirde, diğer farklılıkların zerrece önemi yoktur. Çünkü toprak ortaklaşılırsa, toprak üzerindeki egemenlik savaşları da son bulacak, diğer pek çok farklılıklar anlamsızlaşacaktır. Bu yazı Bolu'daki ve dahi bu topraklardaki pek çok andaval nedeniyle kaleme alınmıştır. Sayfalar... Sayfalar... Sayfalar dolusu yazabilirim.

birdenbire oluyor her şey yıldızlar sönüyor birdenbire ay kararıyor birdenbire nedensizleşiyor sevmeler kaygılanmalar hasretler hüzünler anlamsızlaşıyor birdenbire kalbim kanıyor ah içten hatıraları acıtıyor resimlerin paramparça oluyor çerçeveler birdenbire yakınlar uzak oluyor demir atıyor uzaklar tuzak dönülmezliğine ufukların birdenbire oluyor herşey bir sır gibi kimsesiz başım önüme eğik yürüyorum kaplumbağa adımlarla kayboluyorum meçhulün karanlık dehlizlerinde ölümün yaşamdaki izdüşümüdür bu yavrum anlaşılamadan oluyor herşey birdenbire katilce

şimdi şiir olmak vardı kalpten dile süzülen şarkı olmak vardı şimdi nihavent kürdili hicazkâr geceye yıldız olmak vardı

  Tek bir ferdin bile siyasi baskı altında tutulduğu bir toplumda özgürlükten bahsedilemez.

arife çiçekleri gibisin koparılmaya hazır ÇOCUĞA ŞİDDET DURSUN

Değerli dostum-yoldaşim Kenan Temir özelden paylaşmış. Ben de sizinle paylaşıyorum. İzninin olacağını biliyorum. ‐------------------------------------------- SEVGİLERİMLE.. Sallana sallana Dinlemeye bilirsin beni Bağıra çağıra siir okuyorum Evimin balkonundan Balkonumun kuş köşesi boş Sarhoş olmuşum Kudretvari Dinlemeyebilirsin dostum Neden sarhoş olduğumu bilmelisin oysa Ne anlattığımı da kırık ay parçaları vardı ay parlıyordu yüzlerinizde bütün yalan otomatları lağım kusuyordu üstümüze bakıp giderken uzaklarınıza kopuyordun kokuyordun çürüyen insan kokar ölüyordunuz işte mesele bu insan da çürürken kokar Kenan Temir

bukelemun gibi renk değiştirmem sülük gibi yapışıp emmem kanınızı sokup engerek gibi zehir enjekte etmem damarlarınıza Afrika köpeği gibi inatla düşmem peşinize aslan gibi parçalamam bedeninizi fil gibi kin tutmam timsah gibi ağlamam arkanızdan köstebek gibi körleşebilirim size karşı pençelemem kalbinizi kartal acımasızlığıyla leşinize üşüşmem akbaba olup tenya gibi girmem vücudunuza köpek gibi sevinemem sizi gördüğümde yunus gibi sevimli olamam ceylan masumiyetiyle bakamam gözlerinize maymun gibi takla atamam önünüzde ah acımam acınası halinize sövmem bile yok sayarım hiç ederim içimde küsmüşseniz olacağı bu hepsi bu acısını da çekerim bir bebek gibi

'Kadın namusu' çığırtkanları, aslında kendi namussuzluklarını çığırıyorlar.

Nereye çocuk? Daha mizahı yapılacak pek çok konu vardı.

Adam'ın karısı market kasasındaki çocuğa soruyor!: 'İndirimdeki ürünler hangileri?' Çocuk cevaplıyor: 'Şunlar, şunlar, şunlar ve kadın pedi.' Kadın pedi'ni duyan kocası girişiyor 18 yaşindaki kasiyer çocuğa. Yumruk, yumruk, yumruk... Yarab! Ne suçumuz vardı, niçin mahkum ettin bizi, cehaletin fevkindeki bu topluma?

Hiç çaresi yok. Şimdi bir nokta koyalım geceye. Yoksa sabaha erişmek hayli acıtıcı olacak. Nokta...

Aradan 47 yıl geçmiş. Barış adına yapılan harekât barış getirmemiş. Tersine düşmanlaşma, kamplaşma, ayrışma getirmiş. Ben nasıl inanayım şimdi; bu harekâtın barış harekâtı olduğuna?

Benden Ezgi'me bir doğum günü armağanı. Tam 39 yıl öncesinde yazılmış. Yazıldığı kağıtların neredeyse zamana yenik düşecek olması karşısında, yaşanmış duyguların da yok olmaması için, belki de biçare bir çabadır benimkisi. Evet. Doğum günün kutlu olsun kızım. Tam 39 yıl öncesinden taşınan duygularla. KIZIM Yüreği sana benziyor Kızım! Dut ağacının. Renklerin mavisi sana benziyor. Parlaklığı sana benziyor Kızım! Gökteki yıldızların. Geceyarısı kararan bulutlar Gün doğarken sana benziyor. Kitaplar umut taşır Bilmezsin Ve şiirler.. Dağlar sana benziyor o zaman Topraktaki fideler Güneş, taş ve kum. Çağıldayan su sana benziyor Kızım! Ve nehirler ve denizler ve okyanuslar. Sana sesleniyorum Kızım! Sana benziyor içimdeki çığlık Karanlık ve aydınlık. Şimdilerde benim kızım Belki yüreğim ezik biraz Hani bir acılıktır hissediyorum. Ve içim bir tuhaf buruk. Ama yine de Sana benziyor bence Kızım! Yavrum benim, herşeyim. Hücrede olsam bile Umut dolu yaşamak. Mamak, 10 Temmuz 1982

Ne hayvan kanı akıtılan bayramlar, ne insan kanı akıtılan 'barış' harekâtları. Değil, hiçbiri değil. Ne bayram günü, ne harekât yıldönümü. Bugün Ezgi'min doğum günü. Ve bu doğum'un öyküsü, muhtemeldir ki kısa bir süre sonra bir kitapta yer alacak. Bakın bakalım bir baba için hangisi daha önemli.

Lilasında değilim hayatın Pembesinde hiç değil Beni enterese eden Lilanın dibindeki siyah Ve gölgelediği beyaz pembenin

Ezgi'm. Değer nedir, nasıl ölçülür? Elmasla, pırlantayla, altınla, gümüşle, parayla-pulla... Hayır. Kalbinizdeki sevmelerle. Doğum günün kutlu olsun ve günlerin sevinçlerle geçsin kızım.

Bayramların kan akıtmaksızın kutlanacağı günler de gelecek. Bayramınız kandan uzak ve sevinçlerle geçsin.

Her şey bir yana... Fevkalade duygular yaratan ne çok oluşum var çevrede. Fevkaladenin fevkinde duygular... Tanık oldukça, çağlayan gibi pompalanıyor kanınız kalbinizden.

2+2'nin 4 ettiği oğretilmedi mi bizlere? Oysa, hiç de öyle değil. 1 bile etmiyor çoğu zaman. 3×3 ise 9, öyle mi? Hayır değil. 1,5 tan 2'yi zorluyor ancak.

Sigaramın dumanındasın. Çayımın deminde... O nedenledir... Vazgeçemezliğim sigaradan ve çaydan.

yetmiyor artık hiç bir şey yetmiyor okumak kadın şairleri yeni şiirler yazmak hayallere yetmiyor düşünmek yetmiyor çözüm üretmek kerameti kendinden menkul düşüncelere yetmiyor yetmiyor uzaktan gülümsemeler uzaktan sevişmeler aşklar arkadaşlıklar yetmiyor Madama Butterfly yetmiyor ne ballı kaymaklı kahvaltıları çaresizliğin ne lezzet tadımları yetmiyor çapsız tartışma programları görsel medyada çapsız analizler taktik bile olmayan stratejiler hepsi aynısı haberlerin gerçeksiz belgeseller kurgusuna müdahele edemediğim filmler evin salonu odaları zoom dan yapılan toplantılar gönderilen mesajlar arkadaşlık istekleri çalan telefonlar sanal gezinti yetmiyor ne çocukluk anılarım ne geleceğe dönük hayaller buzluktaki kavgam çığlığı sessizliğin miskin bekleyişler yetmiyor anlamı olmuş anlamsızlık hayatın felsefe iflas etmiş tanrının gazabı değil cehalet vurmuş felsefeyi suçlusu sen ben değiliz oysa insanın insana tahakküm zaafıdır ah hiçbir şey yetmiyor yetmiyor gecenin karanlık aydınlığında ra...