AYTEN'İMİN MEZARINA GİTTİM BUGÜN - 12.08.2019 - ŞİİR
Ayten’imin mezarına gittim bugün bayram nedeniyle değil umurum değildir kanlı bayramlar kanla sulanmış mezarlar toprağına dokunmak istedim biraz tekrar yaşamak istedim anıları Ayten’im dağılmış mıdır çoktan kalmışsa sadece kemikleri kemikler de hatırlamazdı zaten tek başıma yaşadım anıları mecburen su döktüm mezarına çiçekler serpiştirdim ne olacaksa fakat içim de ferahladı hani sanki suyu içen ben koklayan ben çiçekleri yan mezarda bir adam ağlıyor hıçkırıklarla oğlu mezarın ayak kısmına sürükledi onu “seni başucundan göremez annem, baba” dedi. “ama buradan görür ağlamaklarını” kemiklerin de gözleri olsaydı keşke keşke görebilselerdi sevilmelerini hayatı düşündüm bugün nedenini ve nedensizliklerini hem de ölümün kıyısında Ayten’imin mezarı başında ölümü düşündüm kimbilir ne güzeldir gidenler için geride hiçbir şey kalmadan acıları da bırakarak hayata ahh keşke ölüm kurtuluş olabilseydi ancak kalanları da öldürmeseydi...